📸 Φωτογραφία: Ο Ang Tharkay με τον Bob McKerrow στο αγρόκτημά του στο Simbhanjayang, 1975.
Από τα παγωμένα βουνά του Έβερεστ στα πράσινα λιβάδια του Κατμαντού
Ένα αφιέρωμα στον άνθρωπο που καθόρισε τη μοίρα μιας ολόκληρης γενιάς ορειβατών.
Ένα παγωμένο πρωινό του 1975, ο ήλιος μόλις ανέτελλε πάνω από τους πρόποδες του Κατμαντού, φωτίζοντας το αγρόκτημα του Ανγκ Θάρκαϊ.
Ο ηλικιωμένος Σέρπα με υποδέχθηκε με ένα ζεστό χαμόγελο και ένα φλιτζάνι τσάι βρασμένο με τον παραδοσιακό τρόπο — τσάι, ζάχαρη και γάλα, όλα μαζί σε ένα κατσαρολάκι πάνω στη φωτιά. Ήταν ήδη όρθιος από τα χαράματα, είχε αρμέξει τις αγελάδες και τις κατσίκες του, και ετοίμαζε πρωινό με τσαπάτι και φρέσκα αυγά.
Ο Ανγκ Θάρκαϊ ήταν τότε 69 ετών· εγώ, μόλις είκοσι επτά. Κι όμως, ένιωθα ότι βρισκόμουν μπροστά σε έναν ζωντανό θρύλο.
Από τα χωριά του Κούμπου στα ύψη των Ιμαλαΐων
Γεννημένος το 1908 στο χωριό Κούντε του Σόλο Κουμπού, ο Θάρκαϊ έφυγε σε ηλικία δώδεκα ετών για το Νταρτζίλινγκ, αναζητώντας εργασία στις πρώτες αποστολές ξένων ορειβατών.
Η πρώτη του μεγάλη ανάβαση έγινε το 1931 στο Κανγκτσενγιούνγκα. Από τότε, το όνομά του συνδέθηκε με τις πιο εμβληματικές αποστολές του 20ού αιώνα: Έβερεστ (1933, 1935, 1938, 1951, 1962), Αναπούρνα (1950), Τσο Όγιου (1952), Νταουλαγκίρι (1953), Μακάλου (1954) και Καμέτ (1955).
Υπήρξε ο sirdar (αρχηγός των Σέρπα) σε αποστολές υπό τη διοίκηση μεγάλων ορειβατών όπως ο Έρικ Σίπτον, ο Έντμουντ Χίλαρι και ο Μορίς Χέρτζογκ. Οι τελευταίοι τον αποκαλούσαν άνθρωπο «εξαιρετικού χαρακτήρα και απαράμιλλης ικανότητας».
Η συμβολή στην ιστορία της ορειβασίας
Ο Ανγκ Θάρκαϊ ήταν από τους πρώτους Σέρπα που ξεπέρασαν τα όρια του ρόλου του απλού αχθοφόρου.
Η ευφυΐα του, η οργανωτικότητα και η ηγετική του φυσιογνωμία τον ανέδειξαν σε δάσκαλο για τους νεότερους.
Ήταν εκείνος που πρότεινε τον Τένζινγκ Νοργκάι στις πρώτες αποστολές, ανοίγοντας τον δρόμο για τον θρυλικό Σέρπα που κατέκτησε το Έβερεστ μαζί με τον Σερ Έντμουντ Χίλαρι το 1953.
Ο ίδιος ο Σίπτον είχε πει πως ο Θάρκαϊ «δεν είχε ανάγκη τη φήμη· η αξία του ήταν γνωστή σε όλους που τον γνώρισαν».
Η ζωή μετά τα βουνά
Μετά από δεκαετίες στις πλαγιές των Ιμαλαΐων, ο Θάρκαϊ ίδρυσε τη δική του επιχείρηση στο Νταρτζίλινγκ, οργανώνοντας πεζοπορικές αποστολές στο Κανγκτσενγιούνγκα.
Το 1962, σε ηλικία 54 ετών, έφτασε στα 8.000 μέτρα με την ινδική αποστολή στο Έβερεστ — ο γηραιότερος άνθρωπος που είχε ανέβει τόσο ψηλά ως τότε.
Αργότερα, εγκαταστάθηκε στο αγρόκτημά του στο Σιμπχαντζαγιάνγκ, νότια του Κατμαντού. Εκεί βρήκε γαλήνη και αυτάρκεια, καλλιεργώντας τη γη, ποδηλατώντας καθημερινά και υποδεχόμενος φίλους από όλο τον κόσμο.
Η παρακαταθήκη ενός ταπεινού Γκουρού
Όσοι τον γνώρισαν, θυμούνται έναν άνθρωπο απλό, εργατικό και γεμάτο χιούμορ.
Στο πρόσωπό του συνυπήρχαν η πειθαρχία του ορειβάτη και η σοφία του δασκάλου.
Δίδαξε με το παράδειγμά του ότι η δύναμη δεν βρίσκεται μόνο στους μυς, αλλά στην ψυχική ανθεκτικότητα, την ταπεινότητα και την αγάπη για τη ζωή.
Πέθανε το 1981 στο Κατμαντού, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά.
Για τους Σέρπα, παραμένει ο άνθρωπος που πρώτος τους έδωσε φωνή και κύρος.
Για τους ορειβάτες όλου του κόσμου, ήταν και θα είναι ο Πατέρας της Σέρπα ορειβασίας — ένας ήσυχος ήρωας που περπάτησε ανάμεσα στους θεούς των Ιμαλαΐων.
