Ο Όλυμπος είναι πάντα μια πρόκληση. Όσες φορές κι αν ανέβει κανείς, η αίσθηση είναι πάντα διαφορετική, πάντα πιο δυνατή. Έτσι, όταν έριξα την ιδέα στην ομάδα, όλοι συμφωνήσαμε αμέσως – το βουνό μας καλούσε ξανά.
Η Πορεία μας
Η αφετηρία δόθηκε από την Καλύβα Χρηστάκη. Από εκεί ξεκινήσαμε τη διαδρομή μας με στόχο την κορυφή Σκολιό, τη δεύτερη ψηλότερη του Ολύμπου.
Με τον απαραίτητο εξοπλισμό συνεχίσαμε προς τα Κακόσκαλα, για να βρεθούμε σύντομα στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, τον Μύτικα. Η ανάβαση ήταν έντονη, απαιτητική, μα κάθε βήμα δικαιωνόταν από τη θέα που απλωνόταν γύρω μας.
Για την κατάβαση επιλέξαμε το Λούκι, με προσοχή και πάντα με τον εξοπλισμό μας σε ετοιμότητα. Η συνέχεια της πορείας μάς οδήγησε μέσα από τα Ζωνάρια, για να καταλήξουμε στο Οροπέδιο των Μουσών και στο καταφύγιο Κάκαλος, όπου στήσαμε τις σκηνές μας για τη διανυκτέρευση.
Η Νύχτα στο Βουνό
Το τοπίο εκείνο το βράδυ ήταν μαγικό. Η πανσέληνος έλουζε με ασημένιο φως τις κορυφές. Το Στεφάνι και ο Θρόνος του Δία έμοιαζαν να αιωρούνται μέσα στο νυχτερινό ουρανό. Κάτω από αυτό το φως, η κούραση έσβηνε και η σιωπή του Ολύμπου γινόταν βάλσαμο.
Η Ομάδα
Η εμπειρία αυτή δεν θα ήταν ίδια χωρίς την παρέα:
-
Εύα Τριανταφυλλίδου
-
Αποστολία Τριανταφυλλίδου
-
Χρήστος Κουτάλης
-
Γιώργος Κουτάλης
-
Χρήστος Σταμπολίδης
-
Λάζαρος Ιατρόπουλος
-
Άννα Ασλάνη
-
Βάσω Χασάνη
-
Μαρία Τσεμέλη
-
Λενιώ Αντωνίου
Τίνα Κολύβα
Ο Όλυμπος κάθε φορά μας υποδέχεται με νέες εικόνες, νέες συγκινήσεις, νέες δοκιμασίες.
Δεν είναι «κατάκτηση» – είναι μια συνεχής συνάντηση με το βουνό, μια επιστροφή στον εαυτό μας. Και αυτή η εμπειρία, κάτω από το φως της πανσελήνου, θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας για πάντα.
