Ο Παναγιώτης Παλιούρας δεν είναι απλώς ένας έμπειρος ορειβάτης.
Είναι ένας άνθρωπος με βαθιά αγάπη για τη φύση, τα βουνά και – όπως απέδειξε πρόσφατα – και για την οικογένεια.
Σε μια συγκινητική του εξομολόγηση, μοιράστηκε την εμπειρία της πρώτης του κοινής πεζοπορίας με τον εγγονό του, μια εμπειρία γεμάτη χαρά, συγκίνηση και ελπίδα για το μέλλον.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που πεζοπορήσαμε για πρώτη φορά με τον εγγονό μου! Τα συναισθήματα πολύ δυνατά! Πρώτον γιατί ήταν δική του επιθυμία! Ύστερα χωρίς δυσκολία, φόβο. Και με μεγάλη χαρά ανεβήκαμε στα Άγραφα, συγκεκριμένα στην κορυφή Παπαδιά! 1750 μ. υψόμετρο. Μάθαμε για το βουνό, για την βλάστηση, για τα ζώα, για τον καιρό κλπ! Υπόσχεση να ξανά ανέβουμε! Όταν οι νέοι αγαπούν τη φύση, τότε υπάρχει ελπίδα!»
Τα λόγια του είναι απλά, αλλά γεμάτα βάθος. Περιγράφουν μια πεζοπορία που ήταν κάτι παραπάνω από μια βόλτα στο βουνό. Ήταν μια σύνδεση ανάμεσα στις γενιές, μια μετάδοση αγάπης και γνώσης από τον παππού στον εγγονό. Το γεγονός ότι το παιδί είχε την επιθυμία να συμμετάσχει από μόνο του, χωρίς πίεση ή φόβο, είναι από μόνο του ενθαρρυντικό.
Η κορυφή Παπαδιά στα Άγραφα, με τα 1750 μέτρα υψόμετρο, δεν είναι μόνο ένα φυσικό κατόρθωμα· είναι και σύμβολο. Εκεί, ανάμεσα στην πλούσια βλάστηση, την αγριάδα του τοπίου και την καθαρότητα του αέρα, παππούς και εγγονός μοιράστηκαν γνώσεις, στιγμές και ένα κοινό όραμα: έναν κόσμο όπου οι νέοι μαθαίνουν να αγαπούν τη φύση.
Η μαρτυρία του Παναγιώτη Παλιούρα μας θυμίζει πως η ορειβασία δεν είναι μόνο θέμα φυσικής κατάστασης· είναι κυρίως θέμα καρδιάς. Και όταν τα βήματα στα μονοπάτια του βουνού τα συνοδεύουν η αγάπη και η οικογένεια, τότε το ταξίδι γίνεται πραγματικά ανεκτίμητο.
Μακάρι το παράδειγμά του να εμπνεύσει κι άλλους – να δούμε κι άλλους νέους να ανεβαίνουν κορυφές με οδηγούς όχι μόνο χάρτες, αλλά και τους ανθρώπους που κουβαλούν εμπειρίες και σοφία. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος, όταν οι νέοι αγαπούν τη φύση, τότε υπάρχει ελπίδα.
