Εγερτήριο στις 06:00 π.μ. με πλούσιο πρωινό που ετοιμάστηκε από την ομάδα υποστήριξης. Στις 07:00 πμ ήρθε το λεωφορείο του Δήμου Παρανεστίου με τον εθελοντή οδηγό Κώστα Αγιαγκαζόγλου, που αν και ήταν Πρωτομαγιά δέχτηκε να μας μεταφέρει στο χώρο εκκίνησης μετά το χωριό Λειβαδίτη. Μετά από μια ώρα οδήγησης φτάσαμε στο χώρο εκκίνησης.
Η πρωινή δροσιά και ο βοριάς που φυσούσε με δύναμη μας αφύπνησαν. Αναμνηστικές φωτογραφίες και η ομάδα γεμάτη ενθουσιασμό κατεβαίνει την κατηφόρα προς τον καταρράκτη του Τραχωνίου ή Λειβαδίτη περνώντας μέσα από πανέμορφο δάσος οξιάς, που τα νέα φυλλώματα δίνουν ένα εντυπωσιακό πράσινο χρώμα.
Φτάνουμε στον επιβλητικό καταρράκτη που οι πρόσφατες βροχές τον γέμισαν με μεγάλες ποσότητες νερού. Φωτογραφίες με φόντο τον καταρράκτη και επιστροφή, έχοντας ανηφόρα, πίσω προς το κιόσκι απ’ όπου κατεβήκαμε προηγουμένως. Κατηφορίζουμε για λίγο περνώντας το ξύλινο γεφυράκι και ανηφορίζουμε προς το επόμενο κιόσκι του Καπετάν Θεολόγου.
Πρώτη στάση για μερικές αναπνοές και κατεβαίνουμε την μεγάλη κατηφόρα μέχρι το ετοιμόρροπο πέτρινο μονότοξο γεφύρι του Τραχωνίου (Μπαλαμπάν παλιά ονομασία). Το μονοπάτι φιδιγυρίζει μέσα σε πλούσιο δάσος οξιάς. Ακόμη μια σύντομη στάση για να ξεδιψάσουμε και για μερικές φωτογραφίες στο γεφύρι. Ακολουθούμε το μονοπάτι με γενικά κατηφορική κλίση, περνώντας δίπλα από εντυπωσιακές αναβαθμίδες, απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Συναντάμε τον χωματόδρομο που έρχεται από τα Διπόταμα προς Αμισηνό και ξανά κατηφορίζουμε προς τον καταρράχτη της Αγίας Βαρβάρας.
Εντυπωσιακή θέα από ψηλά από τον καταρράχτη και τη λιμνούλα χαμηλότερα. Συναντάμε πολύ κόσμο που βρίσκεται εκεί λόγω Πρωτομαγιάς. Κάνει ζέστη και αρκετοί κολυμπούν. Μικρή στάση για φωτογραφίες και περνάμε το ξύλινο πρόχειρο γεφύρι του Αρκουδορέματος για να ξεδιψάσουμε στο μικρό αναψυκτήριο που βρίσκεται λίγο παραπέρα.
Στη συνέχεια βγαίνουμε στο ασφάλτινο δημόσιο δρόμο που τον ακολουθούμε μέχρι την τσιμεντένια κοίτη του Αρκουδορέματος. Είναι μεσημέρι και κάνει ζέστη. Το ποτάμι έχει αρκετή ροή και πρέπει να το περάσουμε με τα πόδια. Βγάζουμε τα παπούτσια μας και ένας-ένας διασχίζουμε με προσοχή το ποτάμι, βαδίζοντας αργά, γιατί μια απροσεξία σημαίνει βέβαιη πτώση. Το νερό είναι παγωμένο και βάλσαμο για τα κουρασμένα πόδια.
Περνώντας το Αρκουδόρεμα ακολουθούμε για αρκετή ώρα ανηφορικό χωματόδρομο μέχρι το έρημο χωριό Βουνοπλαγιά. Το σκιερό μονοπάτι που ακολουθούμε μας ανακουφίζει από τον μεσημεριανό ήλιο.
Στην έξοδο του μονοπατιού στη πεζογέφυρα του Αρκουδορέματος κοντά στο παλιό στρατιωτικό φυλάκιο μάς περιμένει η ομάδα υποστήριξης για να μας ανεφοδιάσει με νερό, σάντουιτς και φρούτα. Στο ύψος του εγκαταλειμμένου εργοταξίου της Porcel στρίβουμε αριστερά και παίρνουμε τον δημόσιο ανηφορικό δρόμο προς τον χωριό Άνω Θόλος.
Στο έμπα του χωριού συναντάμε κάποιους από τους πρώην κατοίκους του χωριού που γιορτάζουν την Πρωτομαγιά, στο χώρο του δημοτικού σχολείου και της εκκλησίας.
Χαιρετιόμαστε, ανταλλάσουμε φιλοφρονήσεις και συνεχίζουμε την πορεία μας λίγο ψηλότερα στην έξοδο του χωριού με το επιβλητικό πέτρινο διώροφο σπίτι, που σήμερα φιλοξενεί άλογα και μουλάρια.
Στη συνέχεια κατηφορίζουμε προς το Παρανέστι ακολουθώντας τον χωματόδρομο. Φτάνοντας στο Παρανέστι σταματάμε για έναν καφέ απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Ένας φίλος από τα παλιά βλέποντάς μας έρχεται να μας υποδεχτεί και να μας κεράσει τον καφέ.
Μετά την ολιγόλεπτη στάση περνάμε πάνω από τη γέφυρα του Νέστου, το Μεσοχώρι και φτάνουμε στον οικισμό του Μεσοχωρίου. Ακολουθεί δείπνο και η κούραση της μέρας μας στέλνει νωρίς για ύπνο. Συνολική απόσταση από χώρο εκκίνησης (κιόσκι Λειβαδίτη–Οικισμός Μεσοχωρίου) 41.420 μ και D+ 1220 m Ώρες 11.
