Ο βασικός κανόνας της υπαίθριας ασφάλειας που πολλοί ξεχνούν
Στην πεζοπορία, όπως και σε κάθε υπαίθρια δραστηριότητα, οι απλές αποφάσεις μπορούν να καθορίσουν την έκβαση μιας ημέρας αλλά και την ασφάλεια μιας ομάδας.
Ένας από τους σημαντικότερους κανόνες είναι ο εξής: ποτέ μην χωρίζεστε στο μονοπάτι. Κι ακόμη πιο σημαντικό: αν για οποιονδήποτε λόγο χωριστείτε, μην αφήσετε ποτέ όλο τον εξοπλισμό σε ένα μόνο άτομο.
Η παραβίαση αυτού του κανόνα μετατρέπει μια απλή πεζοπορία σε δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση — συχνά μέσα σε λίγα λεπτά.
Γιατί δεν πρέπει να χωρίζονται οι πεζοπόροι
Η πεζοπορία είναι δραστηριότητα όπου οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν άμεσα: καιρός, ορατότητα, έδαφος, κούραση.
Όταν δύο άτομα κινηθούν χωριστά:
-
αυξάνονται οι πιθανότητες να χαθεί η οπτική επαφή
-
μεγαλώνει ο κίνδυνος να πάρει κάποιος λάθος μονοπάτι
-
μειώνονται οι δυνατότητες αμοιβαίας υποστήριξης σε περίπτωση πτώσης, τραυματισμού ή αδιαθεσίας
-
η επικοινωνία δυσκολεύει, ειδικά σε περιοχές χωρίς σήμα
Ακόμη και μικρή απόσταση μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απομόνωση, ιδιαίτερα σε δασώδη ή ορεινά μονοπάτια.
Ο κίνδυνος όταν ο ένας παίρνει “όλο το σακίδιο"
Το μεγαλύτερο λάθος συμβαίνει όταν ο πιο έμπειρος, ο πιο γρήγορος ή απλώς ο πιο φορτωμένος αποφασίζει να πάρει τον εξοπλισμό της ομάδας μαζί του. Αυτό σημαίνει ότι το άτομο που μένει πίσω μπορεί να στερηθεί:
-
νερό
-
τροφή / snacks
-
χάρτη ή πυξίδα
-
αδιάβροχο ή επιπλέον ρούχα
-
φαρμακείο
-
φακό
-
power bank ή κινητό
-
σφυρίχτρα
-
ισοθερμική κουβέρτα
Σε περίπτωση απρόοπτου, ο πεζοπόρος που μένει χωρίς βασικό εξοπλισμό βρίσκεται πρακτικά ανυπεράσπιστος.
Πώς δημιουργείται ο τέλειος “κύκλος κινδύνου"
-
Χωρισμός στο μονοπάτι
-
Έλλειψη εξοπλισμού για τον έναν
-
Καθυστέρηση ή λάθος πορεία από το άτομο χωρίς εξοπλισμό
-
Αδυναμία επικοινωνίας
-
Πιθανή απώλεια προσανατολισμού, αφυδάτωση ή υποθερμία
-
Ένα μικρό λάθος εξελίσσεται σε επιχείρηση διάσωσης
Όλα ξεκίνησαν από μια απλή, καθημερινή απόφαση: “Πάρε εσύ το σακίδιο, θα σε προλάβω πιο κάτω”.
Ο “Χρυσός Κανόνας” της ορεινής ασφάλειας
Κάθε πεζοπόρος πρέπει να έχει πάντα στην κατοχή του τα απολύτως βασικά:
Ατομικός ελάχιστος εξοπλισμός
-
νερό
-
τροφή
-
αδιάβροχο / αντιανεμικό
-
φακός
-
whistle σήμανσης
-
θερμοκουβέρτα
-
τηλέφωνο με μπαταρία
-
χάρτης ή GPS εφαρμογή
-
μικρό φαρμακείο
Ακόμη και σε σύντομες βόλτες ή δημοφιλή μονοπάτια, αυτά τα αντικείμενα μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά.
Πώς αποφεύγεται ο αποχωρισμός στο μονοπάτι
-
Κινείστε στον ρυθμό του πιο αργού μέλους.
-
Χρησιμοποιείτε σημεία ανασυγκρότησης.
-
Επικοινωνείτε διαρκώς για την κατάσταση και τον προσανατολισμό σας.
-
Κάντε διάλειμμα όταν κάποιος κουράζεται — όχι όταν κουράζονται όλοι.
-
Αν χρειαστεί να διαχωριστείτε (π.χ. ανάγκη για τουαλέτα), κρατήστε οπτική ή ακουστική επαφή.
Η συνοχή είναι μέρος της ασφάλειας.
Συμπέρασμα: Μία πεζοπορία, μία ομάδα, ένας εξοπλισμός — μοιρασμένος σωστά
Ο διαχωρισμός των πεζοπόρων χωρίς μοιρασμένο εξοπλισμό αποτελεί μια από τις πιο συχνές αιτίες απειλητικών καταστάσεων στην ύπαιθρο. Δεν χρειάζεται κακοκαιρία, δύσκολο έδαφος ή μεγάλη απόσταση — μια μικρή απόφαση μπορεί να αρκεί.
Μείνετε μαζί.
Μοιράστε τον εξοπλισμό.
Κρατήστε την ασφάλεια ως απόλυτη προτεραιότητα.
Αυτός είναι ο κανόνας που δεν πρέπει να παραβιάζεται — ποτέ.
