Κάποια στιγμή, σχεδόν αθόρυβα, οι ελληνικές κορυφές άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο. Εκεί όπου πριν από λίγα χρόνια θα συναντούσες μόνο έναν βοσκό ή έναν «παλιό» ορειβάτη, σήμερα βλέπεις ζευγάρια με σακίδια, παρέες φίλων, ακόμα και οικογένειες με παιδιά να εξερευνούν τα μονοπάτια.
Η πεζοπορία δεν είναι πια μια εξειδικευμένη δραστηριότητα· είναι μια νέα κουλτούρα.
Τα μονοπάτια που ξαναγεννιούνται
Η χώρα μας διαθέτει ένα τεράστιο δίκτυο διαδρομών – πάνω από 15.000 χιλιόμετρα επίσημα σηματοδοτημένων και πολλαπλάσια ανεπίσημα. Παλιά μονοπάτια που είχαν χαθεί μέσα σε πουρνάρια και πέτρες καθαρίζονται, διαμορφώνονται και αποκτούν ταμπέλες, ψηφιακούς χάρτες και διαδραστικές εφαρμογές.
Περιοχές όπως η Θεσσαλία, Ζαγοροχώρια, η Άνδρος, η Σίφνος και ο Ταΰγετος μεταμορφώνονται σε μικρούς «παραδείσους» για hikers, με καταλύματα φιλικά στον πεζοπόρο και οργανωμένα δίκτυα διαδρομών.
Η διάκριση Leading Quality Trails που απέσπασε η Άνδρος δεν ήταν απλώς τίτλος· ήταν μια επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα στις κορυφαίες ευρωπαϊκές πεζοπορικές προορισμούς.
Η πεζοπορία ως νέα καθημερινή ανάσα
Η πανδημία μας έβγαλε από το σπίτι, αλλά η συνήθεια έμεινε. Το περπάτημα στη φύση έγινε μια από τις πιο προσιτές και ουσιαστικές μορφές άσκησης.
Δεν χρειάζεται εξοπλισμός επιπέδου… Ιμαλαΐων – μόνο ένα καλό παπούτσι και διάθεση για εξερεύνηση.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πωλήσεις outdoor εξοπλισμού εκτοξεύτηκαν τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, ξεφυτρώνουν μικρές επιχειρήσεις που ενοικιάζουν εξοπλισμό ή διοργανώνουν οργανωμένες εξορμήσεις, ενώ οι ομάδες στο Facebook και στο Instagram γεμίζουν εβδομαδιαία events για πεζοπορίες σε Θεσσαλία, Αττική, Πελοπόννησο, Εύβοια και όπου αλλού βάλει ο νους σου.
Ένα νέο είδος τουρισμού
Ο περιπατητικός τουρισμός αποφέρει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως – και μάλιστα εκεί όπου χρειάζεται περισσότερο: σε μικρά χωριά και ορεινούς οικισμούς. Ο πεζοπόρος ταξιδεύει εκτός σεζόν, μένει περισσότερες ημέρες, ψωνίζει τοπικά προϊόντα, τρώει στις μικρές ταβέρνες. Δεν κυνηγά τη «χρυσή παραλία». Κυνηγά την εμπειρία.
Γι’ αυτό και όλο και περισσότερες περιοχές επενδύουν σοβαρά στα μονοπάτια τους, συνδέοντάς τα με πολιτιστικά σημεία: πέτρινα γεφύρια, παλιά μοναστήρια, αρχαιολογικούς χώρους. Η διαδρομή δεν είναι απλώς άσκηση· είναι αφήγηση.
Η νέα σχέση με το βουνό
Παρότι η Ελλάδα είναι σχεδόν κατά 80% ορεινή, για χρόνια η σχέση μας με το βουνό ήταν… επιφυλακτική. Τώρα όμως, οι νεότερες γενιές βλέπουν την πεζοπορία ως τρόπο να αποσυνδεθούν από τον καθημερινό θόρυβο και να επανασυνδεθούν με κάτι πιο αληθινό.
Το περπάτημα στα μονοπάτια γίνεται προσωπική ιεροτελεστία:
ησυχία, ρυθμός, καθαρός αέρας, εξέλιξη βήμα το βήμα.
Η Ελλάδα που ανοίγει δρόμους
Η πολιτεία έχει αρχίσει να μπαίνει πιο ενεργά στο παιχνίδι, χρηματοδοτώντας πιστοποιήσεις και ψηφιακές πλατφόρμες για μονοπάτια, ενώ εθελοντικές ομάδες συνεχίζουν να καθαρίζουν και να αναδεικνύουν διαδρομές σε όλη τη χώρα.
Από τα πέτρινα καλντερίμια του Πηλίου, Ζαγορίου μέχρι τα μονοπάτια της Κρήτης που περνούν από μονοπάτια και παλιά εκκλησάκια, τα ελληνικά βουνά ξανασυστήνονται στο κοινό με τρόπο πιο ώριμο και οργανωμένο από ποτέ.
