Ο ΕΔΑΣΑ εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την δυνητική μετατροπή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας σε τουριστικό προορισμό όπως αυτή προκύπτει από την πρόσφατη έγκριση της αίτησης ενίσχυσης του επενδυτικού σχεδίου της εταιρείας ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ Ο.Ε. που αφορά την αναβάθμιση του καταφυγίου “Μπάφι”, με την ένταξη του στο έργο «Ορεινός Τουρισμός» της Δράσης «Τουριστική Ανάπτυξη» του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (αριθ. 21799/24.10.2025 απόφαση Υπουργού Τουρισμου).
Με επανειλημμένες παρεμβάσεις μας στο παρελθόν σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας έχουμε επισημάνει τις πολλαπλές πιέσεις που δέχεται η περιοχή, πιέσεις που εντείνονται και δεν συνάδουν με τον προστατευόμενο χαρακτήρα της, βάσει της εθνικής και ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελεί η αυξημένη επισκεψιμότητα στο Δρυμό, που παραμένει μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτη και άναρχη.
Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα συνεχίζονται, διαπιστώνουμε ότι αντί να ληφθούν μέτρα προς την κατεύθυνση της τήρησης των κανόνων και του ελέγχου του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των επισκεπτών, συμβαίνει το αντίθετο.
Ο δεδηλωμένος στόχος της επένδυσης που, όπως αναφέρεται, είναι η «προσέλκυση περισσότερων επισκεπτών σε ετήσια βάση», η «επίτευξη μεγαλύτερης χειμερινής τουριστικής περιόδου» και η «ύπαρξη ευκαιριών για ορεινό τουρισμό που θα είναι επωφελείς για ολόκληρη την περιοχή», δεν συνάδουν με το καθεστώς απολύτου προστασίας της.
Η ζώνη Α2 στην οποία βρίσκεται το καταφύγιο “Μπάφι” (όπως και το καταφύγιο “Φλαμπούρι”), σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα της 19.7.2007 Καθορισμού Ζωνών Προστασίας του Ορεινού Όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής) – ΦΕΚ 336/24-07-07 είναι «…ζώνη απολύτου προστασίας, εντός της οποίας επιτρέπεται μόνον η υπαίθρια αναψυχή, και διημέρευση του κοινού, η επιστημονική έρευνα και παρατήρηση και η περιβαλλοντική εκπαίδευση…». Επίσης εντός των ορίων της ζώνης αυτής, επιτρέπεται «…χωρίς επέκταση των εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων τους η λειτουργία των δύο υφισταμένων ορειβατικών καταφυγίων…».
Η αποδοχή από την Ελληνική Πολιτεία της λογικής της αντιμετώπισης του Εθνικού Δρυμού ως τουριστικό προορισμό, ή ως “αραιοκατοικημένη ορεινή περιοχή” (!) (όπως εμφανίζεται στην εγκριτική απόφαση), την ίδια στιγμή που οι βασικές και απαραίτητες υποδομές και υπηρεσίες απαξιώνονται, υποστελεχώνονται και υποχρηματοδοτούνται, αποκαλύπτει την πλήρη αδιαφορία για τις πραγματικές και επιτακτικές ανάγκες προστασίας του Δρυμού, που μόνο περαιτέρω επιβάρυνση και καταστροφή θα επιφέρει.
Η κοινή λογική και πρακτική, λέει ότι θα πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια να καταρτιστεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη επισκεψιμότητας, η οποία θα καταγράψει τα προβλήματα με επιστημονικό και επίσημο τρόπο και θα προτείνει έργα, δομές και δράσεις προκειμένου οι πολίτες της πρωτεύουσας να απολαμβάνουν τον Εθνικό Δρυμό, με κύριο κριτήριο την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής, αλλά και με συνθήκες ασφάλειας για τους επισκέπτες. Στα πλαίσια της ανωτέρω μελέτης, απαραίτητο είναι να εκτιμηθεί και η φέρουσα ικανότητα της περιοχής και να εξεταστούν μέτρα διαχείρισης οχημάτων και επισκεπτών που να την τηρούν.
Οι κάθε λογής αρμόδιοι, αρχές και φορείς, θα πρέπει να αντιληφθούν επιτέλους ότι ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη: μία περιοχή ύψιστης οικολογικής σημασίας για την Αττική αλλά και για ολόκληρη τη χώρα, και όχι τουριστικό θέρετρο ή πεδίο τουριστικών επενδύσεων.
Με αυτές τις προϋποθέσεις, η περιοχή έχει ελπίδα να ανακάμψει από τις απανωτές πληγές των τελευταίων ετών. Ειδάλλως η περαιτέρω περιβαλλοντική υποβάθμιση και τελικά η ερημοποίηση θα είναι η νομοτελειακή εξέλιξη
