Η πεζοπορία προς τη Λίμνη Γκιστόβα, την ψηλότερη και μεγαλύτερη αλπική λίμνη της Ελλάδας, είναι μια εμπειρία που συνδυάζει φυσική ομορφιά, ιστορία και μύθο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2.353 μέτρων στις πλαγιές του Γράμμου, ακριβώς πάνω στη μεθοριακή γραμμή με την Αλβανία, σε ένα τοπίο αγνό, άγριο και γεμάτο ενέργεια.
Η διαδρομή ξεκινά από το ιστορικό χωριό Γράμμουστα. Κάποτε, τον 17ο και 18ο αιώνα, ήταν μια ζωντανή βλάχικη κωμόπολη με 15.000 κατοίκους — ένα εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο που έσφυζε από ζωή. Σήμερα, στη θέση της στέκει το μικρό χωριό Γράμμο, σιωπηλός θεματοφύλακας μιας ένδοξης, αλλά και τραγικής ιστορίας, καθώς οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις, από την εποχή του Αλή Πασά μέχρι τον Εμφύλιο, οδήγησαν στην ερήμωσή της.
Από εδώ ξεκινά η ανάβαση προς τη Γκιστόβα, ένα μονοπάτι που διασχίζει αλπικά λιβάδια, πέτρινα περάσματα και παγωμένες κορυφές. Τον χειμώνα, το χιόνι καλύπτει τα πάντα, και το GPS είναι απαραίτητο για να μη χαθεί κανείς στο απέραντο λευκό. Το μονοπάτι, αν και απαιτητικό, προσφέρει στον ορειβάτη στιγμές βαθιάς σιωπής και σύνδεσης με το τοπίο· κάθε ανάσα είναι μια υπενθύμιση του μεγαλείου της φύσης και της ανθρώπινης επιμονής.
Στην κορυφή, η Λίμνη Γκιστόβα αποκαλύπτεται σαν καθρέφτης του ουρανού. Τα νερά της, παγωμένα και πεντακάθαρα, αντανακλούν τις κορυφές του Γράμμου, δημιουργώντας μια εικόνα σχεδόν εξωπραγματική. Είναι ένα μέρος που κουβαλά όχι μόνο φυσική γαλήνη αλλά και βαθιά συμβολική ενέργεια — και ίσως αυτό να εξηγεί γιατί συνοδεύεται από έναν τόσο συγκινητικό μύθο.
Σύμφωνα με την παράδοση, ένας δράκος ζούσε κάποτε στο χωριό. Παρά τη φοβερή του όψη, ήταν καλοκάγαθος και αγαπούσε τους ανθρώπους. Εκείνοι όμως, φοβισμένοι, τον έδιωξαν μακριά. Ο δράκος, πληγωμένος, ανέβηκε στις κορυφές του Γράμμου· εκεί, κοιτάζοντας για τελευταία φορά το χωριό του, δάκρυσε, και από το πρώτο του δάκρυ γεννήθηκε η μικρή Δρακόλιμνη. Όταν τελικά οι άνθρωποι τον ανάγκασαν να πάει ακόμη ψηλότερα, μακριά από κάθε ανθρώπινη παρουσία, το δεύτερο δάκρυ του σχημάτισε τη Λίμνη Γκιστόβα.
Ίσως γι’ αυτό, όταν στέκεσαι στις όχθες της λίμνης και ο αέρας σμίγει με τη σιωπή του βουνού, νομίζεις πως ακούς ακόμη την ανάσα του δράκου, να φυλάει το μυστικό της.
Η πεζοπορία στη Γκιστόβα δεν είναι απλώς μια ορειβατική διαδρομή· είναι ένα ταξίδι στη μνήμη, στη φύση και στον μύθο, μια εμπειρία που ενώνει τον άνθρωπο με το στοιχείο του βουνού και την ψυχή του τόπου. Όποιος φτάσει ως εκεί, δεν μένει ο ίδιος — κουβαλά μαζί του κάτι από τη σιωπή, τη δύναμη και τη μαγεία του Γράμμου.
