Ο τελευταίος επιζών της ιστορικής αποστολής που κατέκτησε για πρώτη φορά την κορυφή του Έβερεστ το 1953, ο Κάντσα Σέρπα, απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.
«Δεν αισθανόταν πολύ καλά εδώ και μερικές ημέρες. Πέθανε», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η εγγονή του, Τενζίνγκ Τσογκιάλ Σέρπα.
Ο Κάντσα Σέρπα γεννήθηκε το 1933 και ήταν μόλις 19 ετών όταν προσλήφθηκε ως αχθοφόρος στην αποστολή υπό τον Νεοζηλανδό Έντμουντ Χίλαρι, η οποία κατέκτησε την υψηλότερη κορυφή του κόσμου (8.848 μ.) μαζί με τον Νεπαλέζο Τενζίνγκ Νοργκάι Σέρπα, στις 29 Μαΐου 1953.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της ιστορικής ανάβασης, ο νεαρός Κάντσα έφθασε στη διαβόητη «ζώνη του θανάτου» — πάνω από τα 8.000 μέτρα — χωρίς να έχει προηγούμενη εμπειρία στον αλπινισμό, αποδεικνύοντας το θάρρος και την αντοχή των ανθρώπων της φυλής των Σέρπα.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλπινισμού του Νεπάλ, Φουρ Γκέλτζε Σέρπα, αποχαιρέτησε τον θρυλικό ορειβάτη δηλώνοντας:
Η αποστολή του 1953 αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ορειβασίας. Τα μέλη της διέσχισαν με τα πόδια ολόκληρη τη διαδρομή από το Κατμαντού έως τον καταυλισμό βάσης, σε ένα ταξίδι δύο εβδομάδων, μεταφέροντας στις πλάτες τους τροφή, αντίσκηνα και εξοπλισμό, σε μια εποχή που δεν υπήρχαν δρόμοι ή μέσα μεταφοράς.
«Όλοι έπρεπε να περπατήσουν γιατί δεν υπήρχε ούτε δρόμος, ούτε αυτοκίνητο, ούτε αεροπλάνο», είχε πει ο Κάντσα Σέρπα σε συνέντευξή του το 2013 στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Με τα χρόνια, το όνομα Σέρπα έγινε συνώνυμο των Νεπαλέζων οδηγών που συνοδεύουν αποστολές στα Ιμαλάια, εκτελώντας κομβικό έργο στη μεταφορά υλικού και τη συντήρηση των διαδρομών — καθήκοντα χωρίς τα οποία οι περισσότερες αναβάσεις θα ήταν αδύνατες.
Μετά την αποστολή του 1953, ο Κάντσα Σέρπα συμμετείχε σε ορειβατικές αποστολές για περισσότερα από είκοσι χρόνια, προτού αποσυρθεί κατόπιν επιθυμίας της συζύγου του.
Στη συνέχεια, αφιέρωσε τη ζωή του στην εκπαίδευση και την προσφορά, ιδρύοντας ένα ίδρυμα για τη στήριξη φτωχών παιδιών και λειτουργώντας έναν ξενώνα στη Νάμτσε για τους επισκέπτες του Έβερεστ.
Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής — ενός ανθρώπου που συνέδεσε το όνομά του με την πιο εμβληματική στιγμή της παγκόσμιας ορειβασίας.
