Η πεζοπορία και η ζωή στην ύπαιθρο δεν είναι πάντα εύκολες ή ευχάριστες. Μπορεί να υπάρχουν στιγμές απόλυτης χαράς, αλλά και στιγμές κόπωσης, απογοήτευσης ή ακόμα και ταλαιπωρίας.
Για να κατανοήσει κανείς αυτή τη γκάμα εμπειριών, ο ορειβάτης Andrew Skurka πρότεινε ένα ενδιαφέρον πλαίσιο στο βιβλίο του The Ultimate Hiker’s Gear Guide: τους τρεις τύπους διασκέδασης.
Αυτή η απλή ταξινόμηση βοηθά να αντιληφθούμε πώς η ευχαρίστηση δεν είναι πάντα άμεση — και πώς ακόμα και οι δυσκολίες μπορούν να μετατραπούν σε αξέχαστες αναμνήσεις.
🏔️ Διασκέδαση Τύπου Ι: Όταν όλα είναι όμορφα — τώρα και μετά
Αυτός είναι ο πιο “καθαρός” τύπος διασκέδασης. Πρόκειται για τις αναβάσεις που απολαμβάνεις τη στιγμή: το τοπίο, τη διαδρομή, την παρέα. Η χαρά είναι άμεση και συνεχίζεται και στη μνήμη σου.
Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι περισσότερες πεζοπορίες που κυλούν ομαλά — εκείνες στις οποίες νιώθεις ζωντανός, γεμάτος ενέργεια και σύνδεση με τη φύση.
Παράδειγμα: μια ανοιξιάτικη ανάβαση στο Ζαγόρι, όπου ο ήλιος φωτίζει το μονοπάτι και κάθε βήμα είναι απόλαυση.
🌦️ Διασκέδαση Τύπου ΙΙ: Δύσκολη εκείνη τη στιγμή, μα υπέροχη στη μνήμη
Η δεύτερη κατηγορία είναι η πιο «ύπουλη» — γιατί τη στιγμή που τη ζεις, δεν είναι καθόλου διασκεδαστική.
Είναι οι πεζοπορίες όπου έχεις παγώσει από το κρύο, έχεις κουραστεί αφόρητα ή έχεις χαθεί στο μονοπάτι. Κι όμως, όταν περάσει ο καιρός, κοιτάς πίσω και λες: «Άξιζε!»
Η διασκέδαση Τύπου ΙΙ είναι αυτή που χτίζει αντοχή, χαρακτήρα και ιστορίες για να θυμάσαι.
Παράδειγμα: μια καταιγίδα στην Πάρνηθα που σε ανάγκασε να περπατήσεις βρεγμένος για ώρες — και μετά να νιώσεις απίστευτη ικανοποίηση όταν έφτασες στην κορυφή.
🔥 Διασκέδαση Τύπου ΙΙΙ: Ούτε ωραία τότε, ούτε ωραία μετά
Εδώ δεν υπάρχει καμία ωραιοποίηση. Πρόκειται για εμπειρίες που ήταν δύσκολες, άβολες ή απλώς κακές — και παραμένουν τέτοιες στη μνήμη.
Ίσως γιατί κάτι πήγε στραβά: μια κακή οργάνωση, μια υπερβολική ζέστη, ένα λάθος μονοπάτι ή μια παρέα που δεν ταίριαζε.
Κάποιοι περιγράφουν τέτοιες αναβάσεις με χιούμορ, άλλοι προσπαθούν να τις ξεχάσουν. Όμως ακόμη κι αυτές, τελικά, μας διδάσκουν κάτι για τα όριά μας — και μας κάνουν πιο προσεκτικούς για την επόμενη φορά.
💡 Και ίσως... ένας Τύπος IV;
Κάποιοι αστειεύονται ότι υπάρχει και «Διασκέδαση Τύπου IV»: πράγματα που ήταν διασκεδαστικά όταν τα έκανες, αλλά μετά τα μετάνιωσες!
Ευτυχώς, στην πεζοπορία τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες εκτός ίσως από τις φορές που φάγαμε υπερβολικά πικάντικο φαγητό στο καταφύγιο ή επιχειρήσαμε να συνεχίσουμε ενώ έπρεπε να σταματήσουμε.
🌿 Η διασκέδαση είναι υποκειμενική — όπως και η φύση
Όπως και η ομορφιά ενός βουνού, έτσι και η διασκέδαση είναι υποκειμενική. Αυτό που για κάποιον είναι χαλαρή πεζοπορία, για άλλον μπορεί να είναι άθλος. Και αυτό που για κάποιον είναι ταλαιπωρία, για άλλον μπορεί να είναι η πιο δυνατή στιγμή σύνδεσης με τη φύση.
Για πολλούς έμπειρους ορειβάτες, όλοι οι τύποι διασκέδασης έχουν τη θέση τους — γιατί ακόμη κι οι δύσκολες στιγμές αποτελούν μέρος της περιπέτειας.
🧭 Η ουσία
Η ταξινόμηση του Skurka δεν είναι απλώς θεωρητική. Είναι μια υπενθύμιση ότι στη ζωή — όπως και στην πεζοπορία — δεν είναι όλες οι εμπειρίες ευχάριστες, αλλά όλες μπορούν να είναι πολύτιμες.
Γιατί στο τέλος, αυτό που μετράει δεν είναι αν ήταν εύκολο ή δύσκολο το μονοπάτι, αλλά το ότι το περπάτησες.
