Ο Σωτήρης Γουναρίδης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ορειβάτες και αναρριχητές, έφυγε για τα ψηλά αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη γνώσης, ήθους και αγάπης για το βουνό.
Ήταν ένας από τους τελευταίους αυθεντικούς «δάσκαλους» του βουνού, με πλούσια ορειβατική δράση και αναρριχητικές διαδρομές που χάραξε στον Όλυμπο και σε πολλές άλλες κορυφές της Ελλάδας.
«Το βουνό διαλέγει τους εραστές του»
«Το βουνό διαλέγει τους εραστές του», έλεγε συχνά ο Σωτήρης Γουναρίδης, περιγράφοντας τη βαθιά του σχέση με τη φύση και τα βουνά. Για εκείνον, η ορειβασία δεν ήταν απλώς άθλημα, αλλά τρόπος ζωής, φιλοσοφία και αναζήτηση ελευθερίας.
Το ορμητήριό του τα τελευταία χρόνια ήταν μια μικρή καλύβα που ο ίδιος είχε φτιάξει στο πεδίο αναρρίχησης «Φαίδων Γαληνός», στο Ρετζίκι Θεσσαλονίκης.
Έκανα ένα στέκι για να μαζευόμαστε και να ανταλλάσσουμε εμπειρίες,
συνήθιζε να λέει. Ο χώρος αυτός έγινε σημείο συνάντησης για γενιές αναρριχητών, ένας τόπος που ανέπνεε αγάπη για το βουνό, τη συντροφικότητα και τη γνώση.
Από τα πρώτα βήματα μέχρι τις κορυφές
Η σχέση του με το βουνό ξεκίνησε νωρίς. Σε ηλικία μόλις 15 ετών, ο Σωτήρης χτύπησε την πόρτα των γραφείων του Συλλόγου Ελλήνων Ορειβατών (ΣΕΟ) στη Θεσσαλονίκη και ζήτησε να γίνει μέλος του. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε ένα ταξίδι ζωής, που τον οδήγησε σε δεκάδες κορυφές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Με τα χρόνια, καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους γνώστες του Ολύμπου, όπου άφησε το στίγμα του σε πολλές αναρριχητικές διαδρομές. Οι μαθητές και συνοδοιπόροι του τον θυμούνται όχι μόνο για τις τεχνικές του γνώσεις, αλλά κυρίως για την ταπεινότητα, το χιούμορ και τη γενναιοδωρία με την οποία τις μοιραζόταν.
Μια ζωή αφιερωμένη στο βουνό
Ο Σωτήρης Γουναρίδης υπήρξε για δεκαετίες πρόσωπο αναφοράς για την ορειβατική κοινότητα. Δεν δίδαξε μόνο πώς να ανεβαίνεις ένα βουνό, αλλά και πώς να το σέβεσαι, πώς να το «ακούς».
Η ζωή του υπήρξε μια συνεχής πορεία προς την απλότητα, τη φύση και την αλήθεια του βουνού.
Αντίο, Σωτήρη.
Οι φίλοι σου, οι μαθητές σου και οι κορυφές που αγάπησες θα σε θυμούνται πάντα.
