Η πρώτη μέρα – Ξεκίνημα από την Ταύρη
Στα 1.200 μέτρα, έξω από το καταφύγιο της Ταύρης, ξημέρωσε η αρχή μιας αξέχαστης πορείας. Στις 5:30 το πρωί ξεκινήσαμε για τις πρώτες κορυφές: Κουταλάς (1.995 μ.), Ακρωτηριανό (2.070 μ.), και μικρός Τροχάρης / Κανάκης Πουσσιά (2.105 μ.).
Η ανάβαση απαιτητική, αλλά κάθε βήμα μάς έφερνε πιο κοντά στη μαγεία της Μαδάρας.
Η δεύτερη μέρα – Κατάβαση στο Σιδηροπορτί
Η διαδρομή μάς οδήγησε στο Σιδηροπορτί, όπου κατασκηνώσαμε στο μικρό οροπέδιο κάτω από το νερό του Λαγκού. Εκεί, αναπληρώσαμε τα αποθέματα νερού και βρήκαμε λίγες ώρες ξεκούρασης.
Το βράδυ, η φύση μας αντάμειψε με μια από τις πιο μοναδικές εμπειρίες: ξαπλωμένοι στους υπνόσακους, στα 1.990 μέτρα, με τη Σβουριχτή στα δεξιά, τον Σωρό της Γριάς μπροστά, το Άγιο Πνεύμα αριστερά και τον Γαλαξία να κυλάει πάνω από το κεφάλι μας.
Η τρίτη μέρα – Στις μεγάλες κορυφές
Με το πρώτο φως, στις 6:00, οι σάκοι ήταν έτοιμοι. Η πορεία περιλάμβανε μερικές από τις ψηλότερες και πιο εντυπωσιακές κορυφές των Λευκών Ορέων:
Σβουριχτή (2.346 μ.)
Μέσα Σωρός (2.349 μ.)
Ζουρίδια (2.200 μ.)
Στέρνες (2.335 μ.)
Η κατάβαση μάς οδήγησε στις Ρουσιές (2.020 μ.) και στη συνέχεια στον δρόμο προς την Ανώπολη Σφακίων.
Η ανταμοιβή στην Ανώπολη
Στην Ανώπολη μας περίμενε η ζεστή φιλοξενία και ένα εξαιρετικό τραπέζι στο Anopoli Rooms.
Μετά από περίπου 25 χιλιόμετρα πορείας και συνολική ανάβαση 2.200 μέτρων, το φαγητό ήταν κάτι παραπάνω από θρέψη· ήταν μια γιορτή, μια τελετουργία ευγνωμοσύνης για όσα ζήσαμε στο βουνό.
Η επόμενη πρόκληση
Η επιστροφή στην Ταύρη δεν θα ακολουθούσε την ίδια διαδρομή. Σχεδιάσαμε νέο μονοπάτι, αφήνοντας μια γλυκιά υπόσχεση για την επόμενη περιπέτεια.
Ένα τετραήμερο που μένει χαραγμένο
Η Μαδάρα μάς χάρισε τέσσερις μέρες γεμάτες κορυφές, χιλιόμετρα, ιδρώτα, αλλά και ανείπωτη ομορφιά. Δεν ήταν απλώς μια ορειβατική πορεία, αλλά ένα ταξίδι σύνδεσης με τη φύση και την παρέα.
Η καθοδήγηση του Γιάννη Αντωνάκη και η συνοδοιπορία μιας έμπειρης ομάδας έκαναν αυτό το ταξίδι πραγματικά μοναδικό.
