Η μέρα ξεκίνησε με γέλια, σακίδια στην πλάτη και τον ενθουσιασμό ζωγραφισμένο στα πρόσωπα. Στην πλαγιά της Αθαμανίας Τρικάλων, ο ήλιος έλουζε με φως τα βουνά και οι σκιές των δέντρων χάριζαν μια δροσιά που έκανε την πεζοπορία ακόμα πιο απολαυστική.
🚶♀️ Το μονοπάτι προς την περιπέτεια
Η ομάδα ξεκίνησε με αργό, σταθερό ρυθμό. Τα παιδιά, γεμάτα ενέργεια, σκαρφάλωναν στα μονοπάτια που μύριζαν φρέσκο χώμα και άγρια βότανα. Ο ήχος του τρεχούμενου νερού ακουγόταν από μακριά, σαν υπόσχεση ότι ο προορισμός πλησιάζει. Κάθε στροφή αποκάλυπτε και μια νέα εικόνα: πλατάνια που υψώνονταν σαν φυσικοί φρουροί, πέτρινα περάσματα, και ρυάκια που διέσχιζαν το μονοπάτι.
💦 Η στιγμή της αποκάλυψης
Κι ύστερα, ξαφνικά, ο καταρράκτης Αγκαθάκι φάνηκε μέσα από τα κλαδιά — μια λευκή κουρτίνα νερού που έπεφτε με ορμή από μεγάλο ύψος, δημιουργώντας μικρές λίμνες στη βάση του. Τα παιδιά έτρεξαν μπροστά, φωνάζοντας με χαρά. Άλλοι βούτηξαν τα χέρια τους στο κρυστάλλινο νερό, άλλοι στάθηκαν αποσβολωμένοι, απολαμβάνοντας τη δροσιά που απλωνόταν γύρω.
🎉 Η περηφάνια του τερματισμού
Μετά από λίγο διάλειμμα για ξεκούραση και φωτογραφίες, ήρθε η στιγμή της επιστροφής. Το πιο σημαντικό; Κανένα παιδί δεν τα παράτησε. Όλοι ολοκλήρωσαν την ανάβαση, με μάγουλα κατακόκκινα από τον κόπο και μάτια που έλαμπαν από ικανοποίηση. Στο τέλος, τα γέλια αντηχούσαν στο μονοπάτι — το ίδιο μονοπάτι που λίγες ώρες πριν ήταν γεμάτο προσμονή, τώρα ήταν γεμάτο αναμνήσεις.
🌿 Περισσότερο από μια βόλτα
Αυτή η εκδρομή ήταν κάτι παραπάνω από πεζοπορία. Ήταν μια εμπειρία που δίδαξε στα παιδιά τι σημαίνει επιμονή, συνεργασία και σεβασμός στη φύση. Ο καταρράκτης Αγκαθάκι δεν ήταν απλώς το τέρμα της διαδρομής — ήταν το βραβείο τους.
