Τον χειμώνα του 1999, η Σουηδή γιατρός Άννα Μπέγκενχολμ συνδύαζε σκι και πεζοπορία στα χιονισμένα βουνά της Νορβηγίας με φίλους της. Μια μέρα που ξεκίνησε σαν υπέροχη εξόρμηση, μετατράπηκε σε εφιάλτη: έχασε τον έλεγχο σε μια επικίνδυνη πλαγιά και βρέθηκε να καταποντίζεται μέσα από εύθραυστο πάγο σε ένα παγωμένο ρεύμα.
Παγιδευμένη κάτω από ένα παχύ στρώμα πάγου, με τα σκι της να προεξέχουν στην επιφάνεια, πάλεψε για τη ζωή της, ενώ οι φίλοι της έσπευσαν να την σώσουν, κόβοντας τον πάγο για να την φτάσουν. Παρόλο που οι προσπάθειές τους ήταν γρήγορες, κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε έκανε την κατάσταση όλο και πιο επικίνδυνη.
Η Άννα παρέμεινε βυθισμένη στο παγωμένο νερό για 80 ολόκληρα λεπτά. Όταν τελικά ανασύρθηκε από τους διασώστες, ήταν κλινικά νεκρή: χωρίς καρδιακό παλμό, χωρίς αναπνοή, με τη θερμοκρασία του σώματός της να έχει πέσει στους 13,7°C — ένα επίπεδο συνήθως ασύμβατο με τη ζωή.
Στο νοσοκομείο, οι γιατροί αντιμετώπισαν μια φαινομενικά χαμένη υπόθεση. Ωστόσο, χάρη σε ένα μηχάνημα παράκαμψης καρδιάς-πνευμόνων, ξεκίνησαν μια αργή διαδικασία επαναθέρμανσης του σώματος, κυκλοφορώντας το αίμα σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια αναζωογόνησης. Οι ώρες πέρασαν χωρίς σημάδια ζωής, αλλά η ιατρική ομάδα δεν εγκατέλειψε.
Κόντρα σε κάθε πιθανότητα, η καρδιά της Άννα άρχισε να χτυπά ξανά. Αρχικά αδύναμα, σταδιακά η καρδιακή της λειτουργία ενδυναμώθηκε και η ίδια επέστρεψε από το χείλος του θανάτου. Μετά από μήνες αποκατάστασης, πέτυχε πλήρη ανάρρωση, χωρίς μόνιμη βλάβη στην υγεία της.
Η ιστορία της Άννα Μπέγκενχολμ αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα παραδείγματα επιβίωσης στην ιατρική ιστορία. Η ίδια, αντί να αποτραβηχτεί από τη ζωή, αφιερώθηκε περισσότερο στην ιατρική και σήμερα εργάζεται στο ίδιο νοσοκομείο που την έσωσε. Η ιστορία της δεν είναι μόνο μαρτυρία της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και της δύναμης της επιστήμης, αλλά και υπενθύμιση ότι η αγάπη για τη φύση, την πεζοπορία και τα βουνά μπορεί να φέρει τόσο ρίσκα όσο και αξέχαστες εμπειρίες ζωής.
