Μέσα απ' όλο αυτό το ταξίδι που βίωσα έγραψα ένα κείμενο για το βουνό ως σύμβολο στην ανθρώπινης ψυχής. Σε διάφορα ιστορικά γεγονότα οι Έλληνες κατέφευγαν στα βουνά βρίσκοντας καταφύγιο και πολεμούσαν για να τιμήσουν την ελευθερία της ψυχής τους.
Πόσο αγωνιζόμαστε πνευματικά και εκτιμάμε την ελευθερία; Το κάθε βουνό έχει την μοναδικότητα του, όπως κι ο κάθε άνθρωπος άλλωστε είναι μοναδικός και κρύβει ένα βουνό... Μια δύναμη ψυχής μέσα του!
Αρκεί να αποφασίσει και να θελήσει πραγματικά να την εκδηλώσει αποκαλύπτοντας το. Το βουνό είναι μονίμως ακλόνητο, αταλάντευτο.
Σε χιόνια, σε βροχές, σε οποιοδήποτε κατάσταση. Είναι εκεί και μας διδάσκει με το παράδειγμα του πως αξίζει να πάρουμε μια θέση για να σταθούμε πιστά σαν βράχος σε οποιοδήποτε πρόκληση, υπερασπίζοντας τις αρχές μας με αυτοθυσία και αφοσίωση.
Ο άνθρωπος αρχίζει να "ορά" όταν αφήσει πίσω τον εγωισμό του και είναι διατεθειμένος να βιώσει την αγάπη έμπρακτα με ανιδιοτέλεια, υπακούοντας ταπεινά την ψυχή του. Μόνο τότε ξεπερνάει το όριο του και απεριορίζεται.
Εξ ου και η έννοια όρος που σημαίνει και βουνό. Η ουσία δεν είναι να κατακτήσουμε το βουνό, αλλά κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό γνωρίζοντας τον βαθύτερα. Όταν τιμάμε διαρκώς την ύπαρξη μας με αξιοπρέπεια τότε έρχεται αυθόρμητα και η "αποκορύφωση". Το βουνό είναι ιερό και βρίσκεται εκεί για να εμπνευστούμε, να το απολαύσουμε, να το αφουγκραστούμε.
Όπως ένας έμπειρος ορειβάτης σε μια αποστολή βουνού βαδίζει με την ελπίδα προς την κορυφή και νιώθει ευφορία όταν φτάσει ψηλά, έτσι λοιπόν αναλογικά καλούμαστε ως άνθρωποι να απολαύσουμε την ζωή και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες ισχυρά εκπληρώνοντας γαλήνια τον προορισμό μας με σκοπό την ύψιστη κορυφή που είναι ο Ουρανός. (Όρος των άνω).
Είμαστε άραγε διατεθειμένοι οι άνθρωποι να θυσιάσουμε τον εαυτό μας για την κορυφή αυτή;
Επιθυμούμε ή αγνοούμε να εκφράσουμε το βουνό που κρύβουμε μέσα μας;
