Ἡ κατάληψη τῆς Σογδιανῆς Πέτρας
Τὸ μόνο έμενε γιά τὸν Ἀλέξανδρο, προκειμένου νὰ διασφαλίσει πλήρως τὰ νῶτα του πρὶν κινηθεῖ πρὸς τὴν Ἰνδία, ἦταν
ἡ ἐξουδετέρωση τῶν φυσικῶν φρουρίων ποὺ ὑψώνονται ἐπιβλητικά, στὴν κορυφογραμμὴ ποὺ χωρίζει τὴ Σογδιανὴ ἀπὸ τὴ Βακτριανή. Τὸ σημαντικότερο εἶναι ἡ φημισμένη Σογδιανὴ Πέτρα. (σ.σ. περίπου στὸ τριεθνὲς ἀνάμεσα στὸ Τατζικιστάν, Ἀφγανιστὰν καὶ Πακιστάν).
Τὴν ὑπερασπίζεται ἕνας ἐξίσου ἄγριος λαὸς οἱ Παραιτάκες.
Θεωροῦνται ὡς σήμερα ἀπὸ τοὺς πλέον ἀξιόμαχους τῆς κεντρικῆς Ἀσίας.
Ὁ βράχος αὐτός, ἰδιαίτερα ἐπιβλητικός, προσδίδει μία ἀκλόνητη αἴσθηση ἀσφάλειας στοὺς ἐγκλείστους. Μοναδικὴ δίοδος πρὸς τὸ φρούριο, ἕνα μικρὸ μονοπάτι τὸ ὁποῖο ἐλέγχεται εὔκολα μὲ ὀλιγάριθμες δυνάμεις. Ἕνα φρούριο ζωσμένο ἀπὸ πανύψηλα βράχια καὶ ἀπύθμενα βάραθρα. Στὴν κορυφὴ τοῦ βράχου ὑπάρχει ἄφθονο νερό, οἱ Σογδιανοὶ ἐπαναστάτες ἔχουν συγκεντρώσει ἐφόδια ποὺ ἐπαρκοῦν γιὰ μακροχρόνια πολιορκία. Ἐδῶ θά ″παίξουν″ τὸ τελευταῖο ἀλλὰ ἰσχυρότερο χαρτί τους.
Ἀρχὴ τῆς ἄνοιξης τοῦ 327 π.Χ. Ὁ Ἀλέξανδρος ξεκινᾶ γιὰ τὰ χιονισμένα βουνά. Ἡ πορεία ἰδιαίτερα δύσκολη. Χιόνια καλύπτουν τὰ πάντα. Τὸ κρύο φοβερό. Οἱ σκληροτράχηλοι στρατιῶτες τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀντιμετωπίζουν μὲ δυσκολία τὶς καταιγίδες, τὶς χιονοθύελλες καὶ τοὺς παγετούς, στερούμενοι καὶ τῶν στοιχειωδῶν μέσων ἐπιβίωσης. Δὲν λείπουν καὶ οἱ θάνατοι ἀπὸ τὸ κρύο. Τὸ ἠθικὸ ὅμως ἀκμαιότατο. Ὁ βασιλιᾶς τους ἐμψυχώνει συνεχῶς μὲ τὶς πράξεις καὶ τὸ παράδειγμα. Σὰν τὸ ἀκόλουθο χαρακτηριστικὸ περιστατικό:
Ἕνα βράδυ ὁ Ἀλέξανδρος, καθισμένος στὸν στρατιωτικὸ θρόνο δίπλα στὴ φωτιά, βλέπει ἕναν ἡλικιωμένο στρατιώτη νὰ τρέμει ἀπὸ τὸ κρύο, ἕτοιμος νὰ πέσει κάτω. Ἀμέσως τρέχει, τὸν ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὰ βαριά του ὅπλα καὶ τὸν καθίζει στὸν θρόνο του γιὰ νὰ ζεσταθεῖ.
Ὁ παλαίμαχος συνέρχεται. Βλέπει μπροστά του τὸν βασιλιᾶ καὶ συνειδητοποιῶντας ὅτι κάθεται στὸν θρόνο του τινάσσεται ταραγμένος. Τότε ὁ Ἀλέξανδρος συγκρατῶντας τον, λέει γελῶντας: «Βλέπεις σύντροφε, τὸ νὰ καθίσει κάποιος στρατιώτης στὸν θρόνο τοῦ βασιλιᾶ γιὰ τοὺς Πέρσες θὰ σήμαινε θάνατος, ὅμως ἐσένα σὲ ξαναζωντάνεψε!».
Τὸ Ἑλληνικὸ ἀπόσπασμα φθάνει στὴ Σογδιανὴ Πέτρα.
Στρατοπεδεύει στοὺς πρόποδες τοῦ βράχου. Οἱ ἐπαναστάτες στὶς ἐπάλξεις τοῦ φρουρίου φωνάζουν καὶ περιγελοῦν τοὺς Ἕλληνες, βέβαιοι ὅτι δὲν ὑπάρχει καμία περίπτωση νὰ πατήσουν τὸ ἀπόρθητο κάστρο. Ὁ Ἀλέξανδρος πραγματοποιεῖ ἀναγνώριση. Διαπιστώνει ὅτι ἀκόμα καὶ ἡ πρόσβαση ἀπὸ τὸ μοναδικὸ μονοπάτι εἶναι ἰδιαίτερα δυσχερής, καθὼς αὐτὸ καλύπτεται ἀπὸ παχὺ χιόνι. Στέλνει ἀντιπροσωπεία καὶ καλεῖ τοὺς ὑπερασπιστὲς νὰ παραδοθοῦν, δίδοντας τοὺς παράλληλα ἐγγυήσεις ὅτι θὰ ἐπιστρέψουν στὶς ἑστίες τους μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειες τους, χωρὶς νὰ ὑποστοῦν τὸ παραμικρό. Λαμβάνει ἀπάντηση μὲ ὕβρεις καὶ χλευασμοὺς μὲ τὴν προτροπὴ νὰ ἀναζητήσει φτερωτοὺς στρατιῶτες, διότι ἀλλιῶς εἶναι ἀδύνατο νὰ καταλάβει τὸν βράχο.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἐξοργίζεται. Ἀναζητᾶ στρατιῶτες ἱκανοὺς νὰ ἀναρριχηθοῦν σὲ ἀπόκρημνες πλαγιές. Παρουσιάζονται 300 τολμηροὶ στρατιῶτες, ποὺ εἶχαν ἐξασκηθεῖ στὶς ἀναρριχήσεις κατὰ τὴ διάρκεια προηγούμενων πολιορκιῶν. Τὸ καταδρομικὸ σχέδιο καταστρώνεται.
Ἡ ἀναρρίχηση θὰ γίνει στὴν πιὸ ἀπότομη πλαγιὰ τοῦ βράχου, ποὺ εἶναι ἀφύλακτη. Στόχος: Ἡ κατάληψη μίας κορυφῆς ποὺ δεσπόζει τοῦ φρουρίου καὶ ἡ διάταξη τοὺς ἐπ’ αὐτῆς μὲ τρόπο τέτοιο ὥστε νὰ φαίνονται περισσότεροι ἀπὸ ὅσοι πραγματικὰ εἶναι. Μὲ σιδερένιους πασσάλους, (ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ στερεώνουν τὶς σκηνὲς) καὶ μὲ γερὰ σχοινιὰ ἀπὸ λινάρι, (σὰν τοὺς σύγχρονους ὀρειβάτες) ξεκινοῦν τὴν ἀναρρίχηση. Ὁ καθένας ἔχει τρόφιμα γιὰ δύο μέρες, γιὰ ὁπλισμὸ μία λόγχη καὶ μία ρομφαία. Ὅσο ἀνεβαίνουν ἡ κατάσταση γίνεται πιὸ δύσκολη. Ὁ πάγος πολλὲς φορὲς σπάει. Τριάντα δύο Μακεδόνες σκοτώνονται κατὰ τὴν ἀνάβαση, κατρακυλῶντας στὴν ἄβυσσο. Οὔτε ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἡρωικοὺς καταδρομεῖς, δὲν κραύγασε ὅταν βρέθηκε στὸ κενό, προκειμένου νὰ μὴν προδώσει τοὺς συντρόφους τους. Μοναδικὸς ἡρωισμὸς καὶ αὐτοπειθαρχία.
Τὸ χάραμα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας βρίσκει τὸ καταδρομικὸ ἀπόσπασμα τῶν Ἑλλήνων νὰ ἔχει καταλάβει τὴν κορυφὴ πάνω ἀπὸ τὸ φρούριο. Ὁ Ἀλέξανδρος διατάσσει τὸν κήρυκα νὰ εἰδοποιήσει τοὺς ὑπερασπιστὲς τοῦ κάστρου ὅτι οἱ φτερωτοὶ στρατιῶτες βρέθηκαν καὶ εἶναι πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους. Οἱ καταδρομεῖς τοποθετοῦνται ἐπὶ τῆς κορυφῆς σὲ διάταξη τέτοια, ποὺ δίνει τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι πολὺ περισσότεροι. Οἱ πολιορκημένοι αἰφνιδιάζονται.
Ἀπὸ πάνω βλέπουν τοὺς καταδρομεῖς καὶ ἀπὸ κάτω ἕνα ἀλαλάζον ἀπὸ ἐνθουσιασμὸ στρατόπεδο. Τὸ ἠθικὸ τοὺς καταρρέει. Παραδίδονται.
