Στα βορειοδυτικά άκρα της Ελλάδας, εκεί όπου τρεις χώρες αγγίζονται με τα νερά μιας λίμνης, η Πρέσπα δεν είναι απλώς τόπος. Είναι εμπειρία, αίσθηση, ρυθμός. Είναι ένας κόσμος που αποκαλύπτεται βήμα-βήμα, μέσα από μονοπάτια που διασχίζουν βελανιδιές, λόφους, αγέρωχα χωριά και εκτυφλωτικά τοπία. Για τον περιπατητή, η Πρέσπα είναι ένας από τους πιο μαγευτικούς προορισμούς στην Ελλάδα – ένας τόπος που τον ζεις με τα πόδια και την ψυχή.
Όταν η πεζοπορία γίνεται επιστροφή στον εαυτό
Ο συγγραφέας Τζούλιαν Χόφμαν, κάτοικος της περιοχής εδώ και 25 χρόνια, περιγράφει τις Πρέσπες όχι σαν επισκέπτης, αλλά σαν μέρος της ίδιας της γης τους. Κάθε πεζοπορική του διαδρομή στις πλαγιές, στα μονοπάτια βοσκών, στα λιβάδια με τις πεταλούδες και στους σκιερούς λόφους, είναι και μια διαδρομή μνήμης. Γιατί η Πρέσπα, με τα ρυθμικά της τοπία, σε καλεί να περπατήσεις αργά. Να δεις, να μυρίσεις, να νιώσεις.
Τα σημεία θέασης προς τη Μικρή και τη Μεγάλη Πρέσπα είναι από μόνα τους λόγος για πεζοπορία: λίμνες αρχαίες, κρυμμένες μέσα σε «λεκάνες» από βουνά, που μοιάζουν να αποκόπτουν το χρόνο. Ο ισθμός που ενώνει τις δύο λίμνες διασχίζεται με τα πόδια, ενώ στα πλαϊνά μονοπάτια ο περιπατητής μπορεί να βρει ερημητήρια, εκκλησάκια και κελιά σκαρφαλωμένα στους βράχους, προσβάσιμα μόνο με περπάτημα ή βάρκα.
Μια καθημερινότητα γεμάτη μονοπάτια
Από το πέρασμα του Βροντερού, όπου ξεκινά μια από τις ομορφότερες πεζοπορικές διαδρομές της περιοχής, ως το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου και τα ορεινά μονοπάτια προς τον Ψαρά, η πεζοπορία στην Πρέσπα έχει χαρακτήρα αυθεντικό. Δεν υπάρχουν τεχνητές παρεμβάσεις, "εύκολα" τουριστικά μονοπάτια. Υπάρχει μόνο το πέρασμα του ανθρώπου μέσα στον φυσικό ρυθμό των πραγμάτων.
Οι ήχοι από κουδούνια προβάτων, το πέταγμα των πελεκάνων, το στροβίλισμα των λιβελλούλων – όλα γίνονται μέρος της πεζοπορικής εμπειρίας. Οι διαδρομές συνδέουν το φυσικό με το πολιτιστικό τοπίο: αρχαίες βασιλικές, βυζαντινές τοιχογραφίες, ξωκλήσια και παλιές αγροτικές κατοικίες διασκορπίζονται στον χώρο, σαν σημεία στάσης για σκέψη.
Η Πρέσπα δεν είναι προορισμός – είναι τρόπος
Η πεζοπορία στην Πρέσπα δεν αφορά την κατάκτηση κορυφών ή χιλιομέτρων. Αφορά την παρατήρηση, την αποδοχή του ρυθμού της φύσης και την αναγνώριση του μικρού μεγαλείου που υπάρχει σε κάθε λιβελλούλα, σε κάθε πέτρα που ζεστάθηκε από τον ήλιο, σε κάθε ίσκιο κάτω από τις βελανιδιές.
Ακόμα και τον χειμώνα, όταν η Μικρή Πρέσπα παγώνει τόσο ώστε περπατιέται, η εμπειρία γίνεται σχεδόν ονειρική. Το καλοκαίρι όμως και η άνοιξη αποκαλύπτουν την πιο βαθιά ομορφιά της περιοχής. Χιλιάδες πεταλούδες, σπάνια πουλιά, και ο διάχυτος ήχος της ζωής συνοδεύουν τον περιπατητή.
Στην Πρέσπα δεν πας για να δεις. Πας για να μείνεις. Να νιώσεις. Να επιστρέψεις. Και κάθε βήμα στα μονοπάτια της είναι ένα βήμα πιο κοντά σε έναν τρόπο ζωής που χάθηκε αλλού – αλλά εδώ επιμένει.
