Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1915 στη Μικρά Ασία και από νεαρή ηλικία αγάπησε την άθληση και τη φύση.
Αρχικά ασχολήθηκε με την πυγμαχία, όμως η τακτική του προπόνηση στα βουνά γύρω από την Αθήνα τον έφερε κοντά στην ορειβασία, η οποία τελικά τον κατέκτησε ολοκληρωτικά.
Το 1945 έγινε μέλος του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Αθηνών (ΕΟΣ) και σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει για την τόλμη του στις αναρριχητικές διαδρομές. Η πρώτη του σοβαρή ανάβαση καταγράφηκε το 1951 στη Δυτική Ορθοπλαγιά των Σκόρδων στα Βαρδούσια, ενώ η τελευταία του έγινε το 1980 στη Βόρεια Ορθοπλαγιά του Σχολειού στον Όλυμπο.
Για τριάντα χρόνια ο Μιχαηλίδης υπήρξε κυρίαρχη μορφή της ελληνικής ορειβασίας. Το όνομά του συνδέθηκε με μερικές από τις πιο απαιτητικές και ιστορικές αναρριχητικές διαδρομές της χώρας:
Πλάκα της Γκιώνας
Δυτική Ορθοπλαγιά Στεφανιού (Όλυμπος)
Σχίσμα του Μύτικα (Όλυμπος)
Βόρεια Κόψη ή «Τσεκούρι» της Γκαμήλας
Βόρεια Όψη Τσούκα Ρόσσα (Πίνδος)
Οι διαδρομές αυτές θεωρούνται σήμερα κλασικές, με σημαντική θέση στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας.
Παράλληλα, ο Γιώργος Μιχαηλίδης υπηρέτησε για περίπου 40 χρόνια την εκπαίδευση στο βουνό. Πίστευε ακράδαντα ότι κάθε ορειβάτης όφειλε να γνωρίζει βασικές τεχνικές αναρρίχησης και αφιερώθηκε στη διάδοσή τους, ακόμη και εκτός ΕΟΣ, συναντώντας συχνά αντιδράσεις. Το 1956 μετεκπαιδεύτηκε στην Σχολή Εθνικών Εκπαιδευτών της Ιταλίας και το 1966 τιμήθηκε με το δίπλωμα του Εθνικού Εκπαιδευτή Αναρρίχησης, που του απονεμήθηκε από τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο.
Η δράση του δεν περιορίστηκε στην Ελλάδα. Το 1990 και το 1992 εκλέχθηκε μέλος της κεντρικής επιτροπής της Mountain Wilderness, πλάι σε κορυφαίες μορφές του παγκόσμιου αλπινισμού, όπως οι Τζον Χαντ, Ράινχολντ Μέσνερ, Κρις Μπόνινγκτον και Πατρίκ Καμπαρού. Η εκλογή του αποτέλεσε διεθνή αναγνώριση της προσφοράς του.
Στις 23 Ιουλίου 1995, ο Μιχαηλίδης έζησε το τελευταίο του ταξίδι στα βουνά που τόσο αγάπησε. Σε ηλικία 80 ετών, κατεβαίνοντας συγκινημένος από τον Μύτικα του Ολύμπου (2.917 μ.) μαζί με τα εγγόνια του, άφησε την τελευταία του πνοή, είτε από πτώση είτε από καρδιακή ανακοπή. Το βουνό που τίμησε όσο λίγοι, τον κράτησε για πάντα κοντά του.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης έμεινε στην ιστορία ως πρωτοπόρος, δάσκαλος και ακούραστος εργάτης της ελληνικής ορειβασίας. Με το έργο και την αφοσίωσή του, άνοιξε δρόμους σε βράχους και ψυχές, αφήνοντας μια παρακαταθήκη που συνεχίζει να εμπνέει κάθε νέο ορειβάτη.
