Αλεξάντρ Σεμιόνοφ:
Σήμερα το πρωί μπήκε το τέλος στην ιστορία της Νατάλιας Ναγκκοβίτσινα.
Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή, γιατί τώρα στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πάρα πολλές εικασίες και ερμηνείες.
Το 2022 γύρισα την ταινία «Να μείνω με το Χαν-Τενγκρί», όπου η Νατάλια μίλησε για την τραγωδία που συνέβη με τον σύζυγό της σε αυτό το βουνό τον Αύγουστο του 2021. Για το πώς, παρά τον κίνδυνο, δεν ήθελε να κατέβει, ώστε να μην τον αφήσει μόνο του.
Για το πώς γύρισε στον τόπο της τραγωδίας έναν χρόνο αργότερα για να εκπληρώσει την τελευταία του επιθυμία.
Αργότερα μίλησα με τη Νατάσα στο Μοσκβίνα το 2023, όταν είχε ανέβει στο Κορζενέβα (7104 μ.) και στην Κορυφή (7495 μ.) με μια μεγάλη ομάδα. Ήταν ένας πολύ ευγενικός και θετικός άνθρωπος, με γυναικεία χάρη και μια χαρούμενη σπίθα στα μάτια.
Στην ερώτησή μου «Πώς σου φάνηκε η ταινία;» απάντησε με θλίψη: «Θα είναι μια καλή ανάμνηση για τον σύζυγο».
Φέτος προετοιμαζόταν για την ορειβατική περίοδο, αλλά τραυματίστηκε με κάταγμα στο πόδι κατά τη διάρκεια προπονήσεων στο Άλα-Άρτσα και στην αρχή φαινόταν να έχει αποδεχθεί ότι θα χάσει τη σεζόν του 2025.
Ωστόσο, στα τέλη Ιουλίου πέταξε στο Νότιο Ινίλτσεκ – στη βάση του Χαν-Τενγκρί και της Κορυφής της Νίκης.
Τις υπηρεσίες σε αυτή τη βάση παρέχει η Aксай-Travel: ελικόπτερο, διαμονή, φαγητό, επικοινωνία στο βουνό… και αν χρειαστεί – οδηγούς.
Η Νατάσα είχε 2ο βαθμό στην ορειβασία και ήταν αρκετά έμπειρη και δυνατή αλπινίστρια, έχοντας ανέβει σε τέσσερις κορυφές άνω των 7000 μ.
Όμως η Κορυφή της Νίκης, ακόμη και από την κλασική διαδρομή, είναι πιο δύσκολη από πολλούς ένα βουνό που απαιτεί ιδιαίτερο σεβασμό και που «αποφασίζει» το ίδιο ποιον θα αφήσει να ανέβει, ποιον να κατεβεί και ποιον να κρατήσει για πάντα.
Φέτος στο βουνό είχαν τοποθετήσει 1,5 χλμ. σχοινιών για την κατάβαση του σώματος της Ναντέζντα Λισιάτινα, που είχε χαθεί πέρσι. Φαινόταν ότι αυτό διευκόλυνε σημαντικά την ανάβαση ακόμη και για μικρές ομάδες.
Όμως η χάραξη του μονοπατιού και η κίνηση στην κορυφογραμμή τριών χιλιομέτρων μετά το Βάζα (Δυτική Νίκη), σε ύψος άνω των 7000 μ., δεν καταργήθηκε για κανέναν.
Ίσως ποτέ δεν μάθουμε γιατί αποφάσισε να επιχειρήσει μια τόσο δύσκολη κορυφή όχι με μεγάλη ομάδα, αλλά σε σχοινοσυντροφιά μόνο με τον Ρομάν Μοκρίνσκι.
Τις ίδιες μέρες ανέβαιναν ο Ιταλός Λούκας Σινεγκάλια με τον σύντροφό του – τον Γερμανό ορειβάτη Γκίντερ – και δύο Ιρανοί. Για τον Λούκα μιλά η Νατάλια στην ταινία «Να μείνω με το Χαν-Τενγκρί» – πώς αυτή και ο σύζυγός της τον είχαν πάρει στην ομάδα τους το 2021.
Για τους Ιρανούς (Μαριιάμ και Χασάν) μιλά ο ορειβατικός οδηγός και διασώστης Αλεξάντρ Σεμιόνοφ στην ταινία μου «Τραγωδία στον Κομμουνισμό».
Ο Αλεξάντρ συνάντησε τη Νατάσα και τους υπόλοιπους ορειβάτες στις 11 Αυγούστου, όταν κατέβαινε με την ομάδα του από την Κορυφή της Νίκης, στα 6800 μ.
Τη νύχτα προς τις 12 Αυγούστου οι δύο ομάδες – του Λούκα και της Νατάλιας – ξεκίνησαν από το στρατόπεδο στο Βάζα προς την κορυφή.
Ο Λούκας προχώρησε λίγο και αποφάσισε να γυρίσει πίσω, ο Γκίντερ έφτασε στην κορυφή, φωτογραφήθηκε και κατέβαινε όταν στο θόλο συνάντησε τον Ρομάν και τη Νατάσα, και μετά τους Ιρανούς (που από τότε δεν έδωσαν κανένα σημάδι ζωής).
Κατά την κατάβαση ο Ρομάν – ο σύντροφος της Νατάσα – έπεσε δύο φορές στο «Μαχαίρι» – τη στενή κορυφογραμμή της κορυφής.
Σε τέτοια περίπτωση, ο δεμένος σύντροφος πρέπει να πηδήξει προς την αντίθετη πλευρά της κορυφογραμμής, ώστε να κρατήσει τον πεσμένο. Έτσι η Νατάσα έσπασε το πόδι της.
Ο Ρομάν την έσυρε μέχρι τον βράχο «Πουλί» και πήγε να φτάσει τον Λούκα με τον Γκίντερ, που κατέβαιναν ήδη στο στρατόπεδο στο Βάζα-Πσαβέλα. Η Νατάσα πέρασε τη νύχτα μόνη, χωρίς σκηνή και υπνόσακο, σε υψόμετρο 7300 μ.
Την επόμενη μέρα ο Λούκας και ο Γκίντερ ανέβηκαν και το βράδυ της έφεραν τα πράγματά της από το στρατόπεδο: σκηνή, γκάζι, υπνόσακο, και διανυκτέρευσαν στα 7000 μ. σε μια σπηλιά στη μέση της κορυφογραμμής. Την επόμενη νύχτα κοιμήθηκαν ξανά κοντά στο «Πουλί».
Το πρωί ο καιρός χειροτέρεψε – σύμφωνα με την πρόγνωση ο άνεμος έφτανε τα 100 χλμ/ώρα – και ο υπεύθυνος του βασικού στρατοπέδου διέταξε μέσω ασυρμάτου και τους τρεις να αρχίσουν την κάθοδο.
Στις 14 Αυγούστου ξεκίνησαν. Ο Λούκας έπαθε σοβαρά κρυοπαγήματα.
Στις 15 Αυγούστου ο Λούκας πέθανε, πιθανότατα από εγκεφαλικό οίδημα. Οι σύντροφοί του άφησαν το σώμα σε μια χιονότρυπα και συνέχισαν την κάθοδο.
Ο Αλεξάντρ Σεμιόνοφ, που ήδη είχε φτάσει με ελικόπτερο στη «πράσινη» ζώνη στην Κακκάρα, συγκέντρωσε ομάδα έξι διασωστών και προετοιμάστηκε για επιχείρηση. Σχεδίαζαν να φτάσουν στη Νατάσα σε δύο μέρες.
Από τέτοιο ύψος στην Κορυφή της Νίκης δεν έχει σωθεί ποτέ κανείς – ούτε ζωντανός ούτε νεκρός. Αν τα κατάφερναν, θα ήταν μοναδική επιχείρηση.
Στις 16 Αυγούστου ελικόπτερο ΜΙ-8 πέταξε στη βάση του βουνού, αλλά λόγω κακοκαιρίας έκανε ανώμαλη προσγείωση σε παγετώνα στα 4900 μ. Ο Αλεξάντρ είπε ότι τους έσωσε μόνο θαύμα – δεξιά και αριστερά υπήρχαν τεράστιες ρωγμές.
Οι διασώστες φρόντισαν τους τραυματίες και ανέβηκαν να βοηθήσουν. Βρήκαν τον Ρομάν στα 4900 μ., τον Γερμανό στα 5300 μ., και τους συνόδευσαν μέχρι το ελικόπτερο.
Την ίδια μέρα drone ανέβηκε μέχρι τη σκηνή της Νατάσα και επιβεβαίωσε ότι ήταν ακόμη ζωντανή.
Στις 19 Αυγούστου drone ξαναπέταξε – παρά τον δυνατό άνεμο – και οι εικόνες έδειξαν ότι η Νατάσα εξακολουθούσε να ζει. Ήταν θαύμα, και πολλοί δεν σταμάτησαν να ελπίζουν.
Στις 20 Αυγούστου νέα ομάδα διασωστών (τρεις από το Κιργιστάν και ένας από τη Ρωσία) προσγειώθηκαν στον παγετώνα «Αστεράκι» και ανέβηκαν μέχρι το ελικόπτερο.
Στις 21 Αυγούστου ανέβηκαν στο L2 (5800 μ.), αλλά ο καιρός χειροτέρεψε.
Στις 22 Αυγούστου έφτασαν τα 6200 μ., αλλά αποφάσισαν να κατέβουν στο L1.
Στις 25 Αυγούστου ο Σάσα Σεμιόνοφ με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι η νέα επιχείρηση μόλις ακυρώθηκε. Όλα ήταν έτοιμα: στις 6 το πρωί είχε προγραμματιστεί πτήση ΜΙ-8 για ανεφοδιασμό και μεταφορά εξοπλισμού και διασωστών στη βάση.
Το πιο σημαντικό: είχε δοθεί άδεια να χρησιμοποιηθεί ελικόπτερο της Πολιτικής Άμυνας του Κιργιστάν, Airbus H150, ικανό να ανεβάσει διασώστες στα 7000 μ. Οι πιλότοι ήταν δύο έμπειροι Ιταλοί με χιλιάδες αποστολές διάσωσης στις Άλπεις. Το σχέδιο είχε συμφωνηθεί, και όλοι περίμεναν το πρωί.
Αλλά το πρωί η επιχείρηση ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας. Το ελικόπτερο ανακλήθηκε, το στρατόπεδο στο Νότιο Ινίλτσεκ εκκενώθηκε.
Έτσι, με τόσο θλιβερό τρόπο, τελείωσε αυτή η ιστορία. Η Νατάσα και ο Λούκας έμειναν στο Βουνό.
Πληροφορίες από τις διασώσεις: Αλεξάντρ Σεμιόνοφ
https://www.instagram.com/alexannnder
