Στα οροπέδια, "παρχάρια" του Πόντου, κάτω από τη σκιά της μεγαλοπρεπούς οροσειράς των Ποντιακών Άλπεων που εκτείνεται παράλληλα με τα παράλια της Τουρκίας στη Μαύρη Θάλασσα.
Τα βουνά λόγω της θέσης τους δρουν ως υδατοφράχτες και εμποδίζουν την υγρασία από τη Μαύρη θάλασσα να μετακινηθεί προς την κεντρική Μικρά Ασία με αποτέλεσμα να δέχονται μεγάλα ύψη βροχής κάθε χρόνο.
Η χλωρίδα και η πανίδα των βουνών είναι πλούσια.
Όλη η οροσειρά των ποντιακών Άλπεων, τα Παρχάρια όπως τα λένε στην ποντιακή διαλεκτο καλύπτονται από πυκνό δάσος κυρίως κωνοφόρων.
Αυτά τα δάση αποτελούν την οικοζώνη δάση φυλλοβόλων και κωνοφόρων της βόρειας Μικράς Ασίας, ενώ στο ανατολικό άκρο, τα βουνά Κατσκάρ δίνουν τη θέση τους στα μικτά δάση του Καυκάσου.
Τα δάση στη λωρίδα γης ανάμεσα στην οροσειρά και τη θάλασσα αποτελούνται από φυλλοβόλα δέντρα, όπως οι οξυές και οι καστανιές, και έλατα.
Το ότι είναι ανοιχτά προς το βορρά κάνει το κλίμα πολύ δροσερό και υγεινό,.σχεδόν ωκεάνιο ενώ στα νότια, το οροπέδιο της Μικράς Ασίας είναι πολύ πιο ξηρό, με ηπειρωτικό κλίμα.
Τι σημαίνει όμως η λεξη «παρχάρ΄»; Η λέξη «παρχάρ΄», ερμηνεύεται ως εξοχικός τόπος (σε υψόμετρο 2.000 μ. και άνω).
Άλλη άποψη υποστηρίζει ότι το «παρχάρ΄» προκύπτει από τις λέξεις παρά και χωρίον ή από την τουρκική λέξη bahar που σημαίνει άνοιξη.
Από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο πάντως η κτηνοτροφική ζωή μεταφερόταν (και μεταφέρεται ακόμη και σήμερα στον Πόντο) στους υψηλούς αυτούς τόπους, όπου υπάρχουν λιβάδια που χάνονται στα βάθη του ορίζοντα.
Ακόμα και για τους αστούς και για τους επιφανείς Πόντιους η επίσκεψη στα Παρχάρια ήταν πάντα συνδυασμένη με διακοπές και ευεξία καθώς λόγω του κλίματος ο αέρας εκεί ήταν πάντα καθαρός και δυναμωτικός για τον οργανισμό.
