«Την πόλη πολλοί εμίσησαν το χωριό ουδείς», θα μπορούσαμε να πούμε παραφράζοντας το γνωστό ρητό.
Και αυτό γιατί ένα αστικό κέντρο με εντατικούς ρυθμούς μπορεί να προσφέρει πολλές παροχές στους κατοίκους του, όχι όμως αυτό που πάντα αναζητούν, έστω και για λίγο, ως διέξοδο και μικρή απόδραση: την αυθεντική εμπειρία του ελληνικού χωριού.
Η τάση άρχισε να γίνεται εμφανής τα τελευταία χρόνια, καθώς πολλά μικρά και όχι αμιγώς τουριστικά χωριά στις παραπαρνάσιες περιοχές άρχισαν να αποκτούν όλο και μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και κυρίως για τους Αθηναίους, που περίπου σε δύο ώρες αντικρίζουν μια εικόνα πάντα γοητευτική: ο επισκέπτης φτάνει σ’ ένα ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, αναπνέει καθαρό αέρα, ακούει τον ήχο του νερού που κυλά, γεύεται τοπικά προϊόντα και ζει -έστω και πρόσκαιρα- με ρυθμούς που θυμίζουν άλλη εποχή.
Το σενάριο αυτό πλέον εξελίσσεται σε δυναμική τάση, προωθώντας την τουριστική ανάπτυξη σε πολλές περιοχές γύρω από τον Παρνασσό από τη Φθιώτιδα και τη Βοιωτία ως τη Φωκίδα – μέσα στο πλαίσιο του μοντέλου της αειφορίας και της βιώσιμης τουριστικής εμπειρίας.
Μια διαφορετική τουριστική εμπειρία, μακριά από την κοσμικότητα και τα γνωστά πολυσύχναστα θέρετρα, που διαρκεί όλους τους μήνες του χρόνου, με τις υψηλότερες πληρότητες να καταγράφονται από το Φθινόπωρο μέχρι την Άνοιξη.
Η τουριστική δραστηριότητα απλώνεται πια σε όλο το χρόνο και δεν περιορίζεται μόνο στη χειμερινή περίοδο.
Η περιοχή έχει πλέον αναπτύξει οργανωμένες προτάσεις για κάθε είδους επισκέπτη: «Με οργανωμένες πεζοπορικές και πολιτιστικές διαδρομές με γαστρονομία, επισκέψεις σε κτήματα, φαράγγια, καταρράκτες και ταβέρνες μέσα στο δάσος με κεφαλληνιακή ελάτη.
Ο τουρισμός είναι για όλους: οικογένειες, ηλικιωμένους, αθλητές. Οι ξένοι τουρίστες προτιμούν περισσότερο τους Δελφούς ενώ οι Έλληνες πλέον ανακαλύπτουν και την Τιθορέα, την Αμφίκλεια και την Αρβανίτσα».
Η τουριστική άνθηση της Ρούμελης δεν είναι τυχαία: αξιοποιεί κάθε εποχή, συνδυάζει βουνό και θάλασσα, και ενισχύεται από την αυθεντικότητα, την φιλοξενία και την ποιότητα των εμπειριών που προσφέρει.
«Οι Έλληνες μετά την πανδημία αναζητούν την ηρεμία, την επαφή με τη φύση. Πεζοπορικές και πολιτιστικές διαδρομές, γαστρονομία, ποδήλατο, φαράγγια, καταρράκτες. Είναι ένα σύστημα εμπειριών. Ο Παρνασσός δεν είναι μόνο σκι.
Είναι ένα σύνολο εναλλακτικών διαδρομών, πιστοποιημένων και προσβάσιμων για όλες τις ηλικίες».
Όπως φαίνεται, ο Αθηναίος δεν ανεβαίνει πια στο χωριό μόνο για μια “απόδραση”.
Επιστρέφει για να ξαναβρεί κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έναν τρόπο ζωής που συνδέεται με τον τόπο, τους ανθρώπους και τη φύση — όλες τις εποχές του χρόνου.
