Ο Σμόλικας, ο ψηλότερος και επιβλητικότερος ορεινός όγκος της βορειανατολικής Πίνδου, είναι επίσης το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, με την κορυφή του να αγγίζει τα 2.637 μ.
Είναι ένας εντυπωσιακός ορεινός όγκος με ψηλές κορυφές, εκτεταμένα οροπέδια και πυκνά δάση, ενώ είναι φημισμένος και για τις αλπικές του λίμνες με διασημότερη την περίφημη Δρακόλιμνη που φιλοξενεί, στα νερά της τον σπάνιο Αλπικό Τρίτωνα.
Ο Σμόλικας φιλοξενεί επίσης έναν από τους τελευταίους αξιόλογους πληθυσμούς αγριόγιδων της χώρας, ενώ σε όλα τα βουνά ζουν αρκούδες, λύκοι, αγριογούρουνα και ζαρκάδια.
Σημαντική είναι και η ποικιλία των πουλιών, με αρκετούς εκπροσώπους στα είδη του δάσους, όπως δρυοκολάπτες, παπαδίτσες και δασόβια αρπακτικά.
Διαθέτει άφθονα επιφανειακά νερά σε ρέματα και πηγές.
Οι (καλοκαιρινές) ορειβατικές διαδρομές του δεν παρουσιάζουν τεχνικές δυσκολίες αλλά, όπως όλα τα ψηλά βουνά, χρειάζεται “πόδια και πνευμόνια” όπως λένε και οι παλιοί ορειβάτες.
Με σωστή προετοιμασία και οργάνωση θα γνωρίσετε ένα από τα ομορφότερα βουνά της Ελλάδας.
Η ψηλότερη κορυφή του Σμόλικα μπορεί να προσεγγιστεί από διάφορες διαδρομές που σαν αφετηρία έχουν τα χωριά στους πρόποδές του (Σαμαρίνα, Κεράσοβο, Πάδες, Παλιοσέλι, Πουρνιά).
Η δική μας διαδρομή ξεκινά από το χωριό Πάδες του Δήμου Κόνιτσας και είναι η πιο βατή διαδρομή που μπορεί να πάρει κάποιος ώστε να φτάσει στη κορυφή του δεύτερου ψηλότερου βουνού της Ελλάδος.
Η διαδρομή μας ξεκινά από την πλατεία του χωριού.
Με βορεινή κατεύθυνση ακολουθούμε τα σοκάκια του χωριού, έχοντας πάντα μπροστά μας μια σχετικά καλή σήμανση από κίτρινες σιδερένιες πινακίδες πάνω σε στύλους αλλά και κόκκινες με κίτρινο ή άσπρο χρώμα ταμπέλες, πάνω σε δένδρα που μας οδηγούν μέσα στο μονοπάτι, σε όλη την διάρκεια της διαδρομή μας.
Βγαίνοντας από το χωρίο συναντάμε τον χωματόδρομο που τερματίζει 10 χλμ. ψηλότερα σε στάνη, στη λάκκα Μουγκρίλα, σημείο στο οποίο θα φτάσουμε και εμείς περπατώντας στο μονοπάτι.
Από τον χωματόδρομο, μπαίνουμε στο ευδιάκριτο μονοπάτι, το οποίο κινείται με βορεινή κατεύθυνση μέσα σε δασωμένη περιοχή, μέχρι να ξανασυναντήσουμε τον δρόμο τον οποίο ακολουθούμε μέχρι να βρούμε και πάλι το μονοπάτι στα δεξιά μας.
Μπαίνουμε στο μονοπάτι που μας οδηγεί σε χαρακτηριστική διχάλα.
πό εδώ μπορούμε να ακολουθήσουμε δύο διαφορετικές διαδρομές.
Μία σχετικά εύκολη για να βγούμε στο λιβάδι του Παντεαλέξαρχου και μία πιο δύσκολη αλλά κατά 15 λεπτά συντομότερη, προς το ρέμα περνώντας χαρακτηριστική σάρα.
Οι δυο κλάδοι του μονοπατιού θα συναντηθούν και πάλι πιο πάνω.
Ακολουθώντας τη διαδρομή της σάρας, το μονοπάτι συνεχίζει μέσα στο ελατόδασος, για να συναντήσει ακόμα μία φορά τον δρόμο, τον οποίο και ακολουθούμε μέχρι το επόμενο σημάδι προς Δρακόλιμνη.
Αν ακολουθήσουμε τη διαδρομή προς το Λιβάδι του Παντελέξαρχου, το περνάμε, κατευθυνόμαστε βορειοανατολικά και ακολουθούμε το δρόμο για 2 χλμ. για να συναντήσουμε το μονοπάτι που έρχεται από τη σάρα.
Στη συνέχεια, το μονοπάτι, περνάει το Λιβάδι Πάντε Μπιζάνιο, γίνεται ανηφορικό και καταλήγει πάλι στον χωματόδρομο, κοντά σε βρύση.
Ακολούθως, αφού φτάσουμε στο τελευταίο μαντρί, όπου τελειώνει και ο χωματόδρομος, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε βορειοδυτικά μέχρι την ράχη της Μουγκουρίδας (2.000 μ.). Από το σημείο αυτό, αν έχουμε ορατότητα, βλέπουμε νοτιοδυτικά τις κορυφές της οροσειράς της Τύμφης (Γκαμήλα), πάνω από την χαράδρα του Αώου.
Συνεχίζουμε βόρεια, στην πλαγιά του βουνού, πάνω από τη χαράδρα και απέναντι από τον κώνο της κορυφής. Από εκεί, μπαίνουμε στο μονοπάτι που αρχικά ανηφορίζει κάπως απότομα, αλλά γρήγορα γίνεται αρκετά πιο ομαλό.
Η διαδρομή μας περνάει ανάμεσα από ρόμπολα, τα πανέμορφα αυτά δέντρα λευκής πεύκης που χρησιμοποιούνται μεταξύ όλων των άλλων και για να φτιαχτούν βαρέλια κρασιού και τα οποία χάρη στη ρετσίνι του ξύλου τους θεωρούνται τα πλέον κατάλληλα για τη διατήρηση του.
Τα ξερά ρόμπολα, γερασμένα ή κτυπημένα από κεραυνούς πολλές φορές μετατρέπονται σε φυσικά γλυπτά και προκαλούν τον θαυμασμό μας όταν τα συναντάμε, κάτι που στη πορεία μας θα γίνει αρκετές φορές.
Η διαδρομή μας σύντομα διασταυρώνεται με αυτήν που ξεκινάει από το Παλιοσέλι και το κοινό πλέον μονοπάτι ανηφορίζει προς τη Δρακόλιμνη.
Σε 20 λεπτά από τη διασταύρωση, φτάνουμε στον πρώτο μας στόχο, τη θρυλική Δρακόλιμνη του Σμόλικα (2.200 μ.), σε ένα πανέμορφο τοπίο, με τη κορυφή του Σμόλικα να παρατηρεί αυστηρή από ψηλά.
Από την απέναντι μεριά της Δρακόλιμνης (προς την κορυφή), ξεκινά καθαρό μονοπάτι για την κορυφή.
Το μονοπάτι έχει αρκετή κλίση. Θα χρειαστούμε 1:00 – 1:30′ ώρα για να φτάσουμε στο υψομετρικό, αλλά αξίζει τον όποιο κόπο.
Η θέα είναι μαγευτική και θα μας ανταμείψει για την όχι λίγη προσπάθεια που κάναμε για να φτάσουμε στον “Γέρο”, την δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας.
Επιστροφή από τα ίδια και, τι καλύτερο....
