Αυτή η εκτέλεση αυτοδιάσωσης με μπατόν εκτελείται κατευθείαν, χωρίς προηγούμενο στάδιο απόπειρας για εκτέλεση αυτασφάλισης.
   Λόγω του περιορισμού στην κατάλληλη κλίση πλαγιάς, την αδυναμία για αυτασφάλιση, και την αδυναμία εκτέλεσης διαφόρων τεχνικών χειμερινού βουνού, δεν μπορούμε να συμμετέχουμε μόνο με μπατόν*** σε μια ομάδα χειμερινής εξόρμησης, όταν έχει καθοριστεί ως προαπαιτούμενο η χρήση πιολέ.

Η τεχνική:

      (1)  Με όποια στάση και αν προσγειωθήκαμε στο έδαφος, αρχικά λυγίζουμε τα πόδια μας και απομακρύνουμε τα παπούτσια μας από το έδαφος είτε φοράμε κραμπόν είτε όχι.

      (2)  Στη φάση αυτή δεν μας απασχολεί ακόμη αν ολισθαίνουμε με το κεφάλι προς τα κάτω ή με το πλευρό ή ανάσκελα ή μπρούμυτα ή σε συνδιασμό αυτών.
   Είτε κρατάμε δύο μπατόν (είτε ένα), με την προϋπόθεση ότι τα φοράμε σωστά αφήνουμε το ένα απλά, χωρίς να χάνουμε χρόνο να το αφαιρέσουμε από το χέρι μας, και πιάνουμε το άλλο. Το χέρι που κρατά το μπατόν εξ αρχής, συνεχίζει να το κρατά από τη λαβή, ενώ το άλλο χέρι πιάνει το ίδιο μπατόν πολύ κοντά στη μύτη, στο καλαθάκι (πιάτο).
   Μέχρι να τελειώσει η διαδικασία του φρένου και να είμαστε ασφαλείς, δεν αφήνουμε αυτόν τον τρόπο πιασίματος του μπατόν με τα δύο χέρια σε καμία περίπτωση.
      (3)  Είτε είμαστε ανάσκελα είτε μπρούμυτα είτε στο ένα πλευρό, όπως ολισθαίνουμε, γυρίζουμε στο πλευρό του χεριού με το οποίο κρατάμε το πιάτο.
   Με τη μύτη του μπατόν γδέρνουμε με δύναμη το ολισθηρό έδαφος χωρίς να προσπαθούμε να την μπήξουμε.
   Στη φάση αυτή, αν ολισθαίνουμε με το κεφάλι προς τα κάτω, το σώμα μας θα κάνει περιστροφή φέρνοντας τα πόδια χαμηλότερα.
     (4)  Γυρίζουμε μπρούμυτα.
   Φέρνουμε τον ώμο μας κοντά στο μπατόν.
   Ανοίγουμε τα γόνατα μας μεταξύ τους.
   Πιέζουμε ακόμη περισσότερο τη μύτη του μπατόν στο έδαφος και σηκώνουμε τα οπίσθια.
   Στη φάση αυτή, αν δεν φοράμε κραμπόν, μπορούμε να κατεβάσουμε τα παπούτσια, συμμετέχοντας και αυτά στην επιβράδυνση με τριβή ή με μικρές κλωτσιές με τη μύτη.
   Συνεχίζουμε να γδέρνουμε με δύναμη την ολισθηρή επιφάνεια μέχρι να σταματήσουμε.
   Ο μηχανικός κανόνας για τα τέσσερα στάδια, είναι:  "(1) Μαζεύω πόδια  (2) Πιάνω μπατόν  (3) Γυρίζω πλευρό, φρενάρω  (4) Γυρίζω μπρούμυτα, φρενάρω".
-------------------

* Το να φέρουμε τα κραμπόν σε επαφή με το έδαφος, σε τέτοια φάση, είναι προϊόν γρήγορης και δύσκολης εκτίμησης πολλών παραγόντων. Έτσι προτιμούμε να κρατάμε τα κραμπόν εκτός εδάφους συνεχώς με λυγισμένα πόδια, γιατί αλλιώς, λόγω απότομης επιβράδυνσης μπορεί είτε να ανατραπούμε προς τα κάτω (ολίσθηση με ανατροπή), είτε να αυτοτραματιστούμε σοβαρά. Ένας αυτοτραυματισμός σε αυτή τη φάση, επιπλέον, ίσως και να αυξήσει κρίσιμα τον χρόνο χειρισμού της αυτοδιάσωσης ή και να εμποδίσει την εκτέλεση της.
   Έχουμε τα πόδια λυγισμένα (1) για καλύτερο έλεγχο της θέσης των κραμπόν, και (2) για ευκολότερη διαχείριση του κέντρου βάρους σε φάσεις που βρεθούμε ανάσκελα ενώ έχουμε τα πόδια σηκωμένα εκτός εδάφους.
   Παρατηρήστε ότι σε όλες τις τεχνικές, αρχικά, σηκώνουμε τα πόδια είτε φοράμε κραμπόν είτε όχι. Αυτό έχει σκοπό την αυτοματοποίηση χωρίς σκέψη, και επίσης όταν απαιτείται, την ευκολότερη περιστροφή του σώματος για να έρθει το κεφάλι ψηλότερα και τα πόδια χαμηλότερα. 

** Αν προσπαθήσουμε να μπήξουμε το πιολέ ή το μπατόν άμεσα κατα την εκτέλεση αυτοδιάσωσης (ενώ αντίθετα στην αυτασφάλιση αυτό επιβάλλεται), μπορεί η ορμή του σώματος μας στην ολίσθηση να είναι τόσο μεγάλη που δεν θα είναι δυνατόν να κρατηθούμε από αυτό, χάνοντας πολύτιμο χρόνο στην επαναπροσπάθεια.

*** Υπόψη ότι οποιαδήποτε χρήση μπατόν, για αυτοδιάσωση χωρίς ταυτόχρονη χρήση πεδίλων σκι, δεν είναι κοινά αποδεκτή για κλίσεις μεγαλύτερες των 30°, και πάλι εφόσον αναφερόμαστε σε πεδίο εφαρμογής χωρίς πάγο. Οι λόγοι είναι διάφοροι, τεχνικοί και άλλοι. Οι δύο βασικότεροι λόγοι αυτής της μη κοινής αποδοχής είναι αφενός στις μη τυποποιημένες αντοχές κάμψης των μπατόν και στην ποιότητα προσαρμογής της ακίδας από κατασκευαστή σε κατασκευαστή.  

Αφετέρου, ένα πιολέ θα είναι πάντα ισχυρότερο σε δύσκολες καταστάσεις, ενώ ταυτόχρονα, στο αφιλόξενο περιβάλλον του χειμερινού βουνού αποτελεί ένα ανθεκτικό πολυεργαλείο πχ στις τεχνικές αγκύρωσης, στη διαμόρφωση επιφανειών, στη μόχλευση πραγμάτων, κλπ.

parnitha