Από την πλατεία του χωριού ακολουθούμε τον κατηφορικό δρόμο στα αριστερά, ο οποίος διασταυρώνεται με τον περιφερειακό δρόμο που παρακάμπτει το χωριό και οδηγεί προς Καρίτσα και καταφύγιο. Στρίβουμε δεξιά στον ασφαλτόδρομο και αφού περάσουμε μπροστά από την Τρανή Βρύση, συνεχίζουμε σε κλειστή αριστερή φουρκέτα..
Σε 300 μέτρα από τη στροφή του δρόμου συναντάμε ταμπέλα και την αρχή του μονοπατιού Ο2 που φεύγει δεξιά στο δάσος. Το μονοπάτι κινείται μέσα σε δάσος από τεράστια πουρνάρια και η σήμανσή του είναι πολύ πυκνή.
Το μονοπάτι μας οδηγεί σε χωματόδρομο μπροστά από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Ακολουθούμε τον χωματόδρομο προς τα αριστερά για λίγα μέτρα και αμέσως μπαίνουμε στα δεξιά σε άλλο χωματόδρομο που συναντάμε.
Αφήνουμε μετά από λίγο τον χωματόδρομο και βγαίνουμε από το δάσος και ανηφορίζουμε την πέτρινη πλαγιά έχοντας στα δεξιά μας ρεματιά. Βρισκόμαστε στις «πλάκες» όπου το μονοπάτι σχηματίζει καγκέλια και τελικά στο σημείο που σβήνει η ρεματιά βγαίνουμε στον ασφαλτόδρομο προς καταφύγιο. Τον διασχίζουμε ακολουθώντας τα σημάδια.
Τον συναντάμε και τον διασχίζουμε άλλες δύο φορές κινούμενοι αναταολικά. Την τρίτη φορά που τον συναντάμε στρίβουμε προς τα αριστερά και μετά από λίγο φτάνουμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ Λάρισας στην θέση Κάναλος. Δίπλα από το καταφύγιο υπάρχει και πηγή με κρύο νερό.
Από εδώ ξεκινάει και η πορεία για την κορυφή. Με νοτιοανατολική κατεύθυνση αρχικά κινούμαστε πάνω σε τρακτερόδρομο και μετά σε μονοπάτι.
Ο προσανατολισμός μας είναι εύκολος αφού για στόχο έχουμε το εγκαταλελειμμένο κτίριο του ΟΤΕ στο τέρμα της πλαγιάς.
Το μονοπάτι καταλήγει σε χωματόδρομο κάτω από το κτίριο του ΟΤΕ και εμείς στρίβουμε δεξιά και μετά κατευθυνόμαστε στην αρχή της χαρακτηριστικής ράχης που οδηγεί στην κορυφή. Ακολουθώντας πια τη ράχη φτάνουμε στην κορυφή του βουνού στην οποία υπάρχει και το υπόγειο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Από την κορυφή αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τα νοτιοανατολικά την απότομη πέτρινη πλαγιά ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια και τους στύλους.
Κινούμαστε συνεχώς στο «χείλος» της νότιας πλευράς του λουκιού του Κισσάβου έχοντας καταπληκτική θέα στην πιο άγρια πλευρά του βουνού. Φτάνουμε σε στύλο με σήμανση της αλλαγής κατεύθυνσης πρός τα νότια με προορισμό το διάσελο που βρίσκεται χαμηλότερα. Συνεχίζοντας την κατηφόρα περνάμε ανάμεσα από έλατα και γρήγορα καταλήγουμε σε φαρδύ διάσελο με χαρακτηριστικό τριγωνικό βράχο και σημάδι πάνω του.
Στο σημείο αυτό αφήνουμε το μονοπάτι Ο2 που συνεχίζει αριστερά προς το χωριό Ανατολή και συνεχίζουμε ευθεία και μπαίνουμε μέσα σε δάσος με έλατα. Τραβερσάρουμε την κατάφυτη πλκαγιά περνάμε από δύο μικρά ρεματάκια (Συναχόβρυση) με ελάχιστο νερό που με σωλήνες το μεταφέρουν χαμηλότερα και ανεβαίνουμε γρήγορα στην απέναντι ράχη. Από εδώ κατηφορίζοντας καταλήγουμε σε ποτίστρα και μικρό εικονοστάσι. Εδώ καταλήγει και ο δρόμος που έρχεται από τη Σπηλιά.
Κατηφορίζοντας πάντοτε την πέτρινη ράχη προσπερνάμε κολονάκι της ΓΥΣ και βλέποντας τα πρώτα σπίτια του χωριού φτάνουμε σε ποτίστρα και μεγάλη στέρνα δίπλα σε στάνες. Ακολουθώντας τον χωματόδρομο που βρίσκεται δίπλα στο πευκοδάσος φτάνουμε στα πρώτα σπίτια του χωριού και από εκεί στην πλατεία.
